Spring naar de content

Dissident zkt. mastodont

Onafhankelijke geesten heten in Den Haag tegenwoordig al snel dissident. Favoriete hobby van veel Sherlock Holmesen aan het Binnenhof is het spotten van een nieuw afwijkend geluid.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën: door Redactie

Zo publiceert Vrij Nederland deze week een interview met PVV-kamerlid Hero Brinkman. Grootste wens van Brinkman is democratisering van de PVV. De man die zelfbewust verklaarde honderdduizenden voorkeursstemmen te willen krijgen kreeg er uiteindelijk 18.865. Daar is hij maar wat blij mee, want: “De meest overtuigde PVV-stemmers hebben op mij gestemd, en niet op Geert.” Het doet denken aan de aanval op Mark Rutte door Rita Verdonk, die in 2007 zei: “Het gaat om mijn toekomst, maar ook om 620.000 voorkeurstemmen.”

Verderop in het interview geeft Brinkman aan dat hij het boek van zijn PVV-collega Bosma niet heeft gelezen. Dit omdat hij beschreven feiten niet zou kunnen staven. Belangrijker: hij beschuldigt Bosma van aanvallen op zijn democratiseringsplannen. Die aanvallen zouden geplaatst zijn in samenspraak met Geert Wilders. Doel van de aanval zou niet alleen het klein houden van Brinkman zijn, maar ook om druk te zetten op het CDA om niet met de PVV in zee te gaan. Brinkman wil vanwege het besloten karakter van de fractievergaderingen van de PVV niet uitleggen waarom.

Het uitblijven van een antwoord op de vraag waarom Bosma en Wilders wilden dat het CDA zich terugtrok is belangrijker dan het nieuws dat Brinkman tegen de gedoogconstructie is. Het bevestigt in elk geval de angst die bij het CDA rondwaarde tot in de laatste uren: wilde Wilders uiteindelijk de gedoogconstructie wel accepteren? Het toont ook dat alle geknuffel en gelach met Verhagen moet verhullen dat er fundamenteel onevenwichtigheden zitten in de relatie tussen Wilders en het CDA.

Is het hoogmoedswaanzin, denkt Brinkman werkelijk dat het mandaat hem in staat stelt het leiderschap van de PVV te betwisten? Is het frustratie vanwege interne tegenwerking en (zakelijke) ruzie met Bosma en Wilders over het vice-leiderschap waarbij Brinkman uit beeld raakt? Of is het gewoon de weinig Haagse eerlijkheid van Brinkman en oprechte bezorgdheid?

Mijn gok is dat Brinkman wil proberen CDA’ers zich publiekelijk uit te laten spreken voor democratisering van de PVV. Alleen door te porren in de coalitieverhoudingen kan Brinkman niet simpelweg in een fractievergadering buitenspel gezet worden. Hetzij door een stemming, hetzij door een order van Wilders. De twee modewoorden van dit politieke seizoen komen zo samen: wie steun als mastodont als eerste deze democratische dissident?