Spring naar de content

Zonder meer verdiend

Afgelopen vrijdag – HERSTEL – zaterdag was het alweer 21 jaar geleden dat Koen Verhoeff overleed. Eenzaam en verbitterd. Er staat me bij dat hij door zijn zus werd gevonden, liggend op de keukenvloer. De generatiegenoot van Herman Kuiphof en Henk Terlingen was maar zestig jaar geworden.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

Desalniettemin: vergeten is-ie nog niet, de immer onberispelijk geklede microfonist met het beeldende taalgebruik (“Rep met een schot, droog als goede sherry!”) en de meesterlijke grollen (“De verdediging van Feyenoord is haast niet te passeren, want ben je Pieters voorbij, dan krijg je Graafland nog.”). Wat heet: hij is wat mij betreft nog springlevend, de man met het brillantine-kapsel, de stopwoordjes (‘Zonder meer verdiend’, ‘Met uw welnemen’, ‘Naar wij dachten’, ‘HERSTEL!’), doldwaze kreten (“Deze pass is goedgekeurd door de Nederlandse Vereniging van Huisvrouwen”) en onbegrijpelijke kronkels (“Willy van der Kuylen… Ik bedoel natuurlijk zijn broer René. Je zou in de war raken met al die Willy’s.”). En als Koen ‘m in z’n commentaar stopte, werkte een melige grap ineens wél op je lachspieren. Dus toen hij tijdens een tenniswedstrijd eens terloops opmerkte dat hij een tandarts had die met zijn linkerbeen trok, was dat aan gene zijde van het tv-scherm goed voor een bulderend salvo.

Na strubbelingen met Theo Reitsma, die opschoof in de hiërarchie, verruilde Koen de NOS voor de TROS en stelde hij zijn stembanden in dienst van programma’s als TROS Penaltybokaal en TROS Aktua, de nieuwsshow van Wibo van de Linde. Een van zijn laatste opdrachten aldaar was het maken van een verslag van een supportersreis naar Parijs. Met vijftig bussen naar de WK-kwalificatiewedstrijd Frankrijk-Nederland, de wedstrijd van het verkeerd opgestelde muurtje van Hans van Breukelen en de dodelijke vrije trap van Michel Platini. Koen zat in een van die bussen, diep weggedoken in de kraag van zijn regenjas. Voor iemand die met een volledige persaccreditatie het legendarische WK van 1974 had gevolgd, moet dit een vernedering zijn geweest. Zoals ook zijn werkzaamheden voor het infantiele programma De Eerste De Beste, waarin hij stupiditeiten als het NK guldens stapelen moest becommentariëren, niet bij iemand van zijn statuur pasten. Me dunkt dat je dan verbitterd raakt.


Geconfronteerd met ‘s mans sterfdatum moest ik terugdenken aan de zomer van 1983, die in z’n geheel werd gedomineerd door Koen Verhoeff. Althans, in ons immer dorstige gezelschap, waarbinnen de latere Verhoeff-imitator Leo Driessen (zijn typetje Ab Kaashoek was natuurlijk gewoon Koen Verhoeff in het kwadraat) als katalysator fungeerde. Aan de boorden van het Italiaanse Gardameer componeerden Leo en ik de potentiële carnavalskraker Ik ben Koen Verhoeff, een nummer dat nooit op single is verschenen omdat we er nimmer in zijn geslaagd een derde couplet te fabriceren. De tekst is een beetje gemeen, want omdat wij het idee hadden dat Koen een half kunstgebit had, gaat het lied vooral over zijn bovenkaak, waarin zich een zogeheten polyester eethoek zou bevinden. Nochtans is dit nummer, met uw welnemen, een hommage.

Zing nu allen mee:

Ik ben Koen, Koen, Koen,

reporter Koen Verhoeff.

Altijd rad van tong

en nooit een keertje stroef.

En als u om mijn grappen en mijn grollen nog steeds grient,

denk dan maar bij u eigen: ‘t was zonder meer verdiend.

Ik startte bij de NTS

een jaar of tig gelee.

Ik deed daar altijd goed mijn best, Bob Spaak was heel tevree. De overgang van NOS naar TROS

liep minder florissant.

Want Wibo sloeg m’n tanden los,

ik heb ze in m’n hand.

Ik ben Koen, Koen, Koen… etc.

De Penaltybokaal

dat leek me niet zo gek.

Ze schoten echter allemaal

de ballen op m’n bek.

Dat kostte mij m’n bovenrij,

dat merkte ik meteen.

De tandarts maakte mij niet blij,

trok met zijn linkerbeen.


Ik ben Koen, Koen, Koen… etc.

N.B.: Leo Driessen ging door in het songtekstschrijversvak en krabbelde jaren later voor Marco Borsato Dromen zijn bedrog. Dat was een groter verkoopsucces dan de Koen-ballade ooit had kunnen worden. Naar wij dachten.