Spring naar de content

Underground-meidenband

‘The new queens of the underground’ kopte het Britse muziekblad NME recentelijk, een constatering die de ‘all-girl’-band Warpaint in een klap uit het duister van de indie-onderwereld sleurde. In het geval van Warpaint zou je bijna onderwaterwereld zeggen, omdat het kwartet met een nummer als Shadows een stijl introduceert die je aquariummuziek zou kunnen noemen. Zoals het licht dat in het water valt, vervormt en wordt gebroken, zo drijven gitaar-, drum- en pianogeluiden als kleurige vissen aan de luisteraar voorbij. Warpaint heeft een unieke, heel persoonlijke sound. In het embryonale stadium van de band trokken Jenny Lee Lindberg (bas), Stella Mozgawa (drums) en Emily Kokal en Theresa Wayman (zang en gitaar) met die sound de aandacht van de voormalige Red Hot Chili Peppers-gitarist John Frusciante, die ook de debuut-EP Exquisite Corpses mixte. Met nummers als Billie Holiday en Krimson maakte Warpaint meteen duidelijk meer te zijn dan zomaar een schattig damesbandje. Op het eerste volledige album gaat de groep nog een stapje verder. Psychedelisch klinkende zangpartijen, magisch in elkaar passen gitaarpatronen, dronkenmansritmes en vervreemdende teksten: alles is net een beetje anders. “I’m drunken I’m tired/And the city I’m walking/It feels like it swallows.” Vier uitgeputte, dronken meisjes die door het grote stadsleven worden verzwolgen. Een mooi beeld. En zo klinkt het ook.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie