Wat een stem

Het was een leuk spelletje: de openingstrack van Herbie Hancocks River: The Joni Letters aan zelfverklaarde kenners laten horen en dan vragen naar de naam van de zangeres. In veel gevallen bleef het lang stil voordat het kwartje – Norah Jones?! – viel. Verbazing en soms verbijstering alom. De moraal van het verhaal is dat de zangeres na het megasucces van het poppy Come Away With Me door de jazzpolitie niet meer serieus werd genomen. Ten onrechte dus, want wie haar in een ander kader plaatst en zonder vooroordelen naar haar prestaties luistert, hoort pas wat een stemgeluid uit duizenden zij heeft.

De meeste vakbroeders en -zusters wisten dit al lang. Naast Herbie Hancock, met wie zij het nummer Court & Spark opnam, deelde Jones de studio van 2001 tot 2010 met acts als Foo Fighters, Willie Nelson, Outkast, Q-Tip, Ray Charles en Ryan Adams. Iedereen die de liefde voor Norah Jones nog steeds beschouwt als een guilty pleasure kan dus rustig uit de kast komen. Op bijna alle achttien tracks op het album …Featuring Norah Jones halen fans en bewonderaars hun gelijk. Court & Spark is, met dank aan Hancock, zelfs beter dan het origineel. En wie Joni Mitchell op eigen terrein klopt, die kan wel wat.