Tijd voor DS’11
De linkse elite verzamelde zich zondag in het Amsterdamse theater De Brakke Grond voor de veelbesproken manifestatie van Job Cohen. De PvdA-leider riep Emile Roemer (SP) en Jolande Sap (GroenLinks) op om samen een links front tegen het rechtse kabinet te vormen. Helaas voor Cohen hadden Alexander Pechtold en André Rouvoet zich afgemeld.
PvdA, SP, GroenLinks en in de ogen van Cohen dus ook D66 en de ChristenUnie: ziehier de schijf van vijf waar de linkse Nederlander anno 2011 uit kan kiezen. Als we de Partij voor de Dieren ook nog meerekenen, kom je zelfs uit op zes linkse partijen.
Zés. Toch slaan ze met z’n allen geen deuk in een pakje boter. Te weinig zetels. Omdat de meeste Nederlanders nu eenmaal rechts zijn? Ik betwijfel het. Ik denk dat het komt doordat er, ondanks het in kwantitatief opzicht overstelpende aanbod, een linkse partij ontbreekt.
Woordvoerder van de achterban van deze non-existente partij is Eddy Terstall. De filmregisseur voer afgelopen augustus in HP/De Tijd uit tegen het groepsdenken en het ‘linkse betuttelracisme’ van de PvdA, een partij waarvan hij al vele jaren lid is. De kop boven het artikel luidde: ‘Dat ik VVD stem, ligt niet aan mij’.
Je zou waarschijnlijk vrij eenvoudig een ministersploeg kunnen samenstellen van PvdA’ers die het in de ogen van Terstall wél snappen. Je komt dan uit bij mensen als Eberhard van der Laan en Wouter Bos, en vermoedelijk ook Lodewijk Asscher, Willem Vermeend, Jeroen Dijsselbloem en Ahmed Aboutaleb. Het zijn pragmatici die niet alleen maar voortdurend roepen dat ze een ‘fatsoenlijk Nederland’ voorstaan. Want dat, weten ze, is precies wat Geert Wilders ook wil: een Nederland waar homo’s en joden gewoon hand in hand c.q. gekeppeld over straat kunnen. Oók in Amsterdam Slotervaart.
Echter, de partij van voornoemde realo’s wordt geleid door een man die niet schroomt het lot van de joden in de jaren dertig te vergelijken met dat van de moslims nu. Toen Job Cohen vorig jaar maart vol trots zei linkser te zijn dan zijn voorganger Wouter Bos – veel PvdA’ers waren daar reuze blij mee – was dat voor menig kiezer een reden om (weer) geen PvdA te stemmen. Terstall kruiste uit arren moede maar de makelaarspartij van Mark Rutte aan. Wat moest hij anders?
Het is tijd voor de heroprichting van DS’70.
