Het Korbach-effect
‘Als ik voorzitter was van Real Madrid en ik had het cv van Fritz Korbach voor me liggen, dan zou ik zeggen: ‘Die vent moeten we hebben!'”
Aldus, eh, Fritz Korbach.
Nou ja, waarom niet? Iedereen mag zo zijn dromen hebben, toch? Bovendien: in hetzelfde vraaggesprek dat ik met hem had, een tiental jaren geleden, liet hij zich ook van een heel wat realistischer kant zien, door te zeggen dat hij eigenlijk het allerliefst bij Feyenoord aan de slag zou willen gaan.
Wellicht dat die hartenkreet niet is blijven hangen, vandaar dat ik hem hier op deze plek graag nog eens herhaal. Fritz Korbach wilde ooit Feyenoord trainen!
Destijds werd daar overigens net zo lacherig op gereageerd als op zijn flirt met Real Madrid. Feyenoord kon zich in die dagen namelijk nog zonder gne een topclub noemen. Nu evenwel zouden de Maasstedelingen God op hun blote knieën mogen danken als blijkt dat Fritz nog steeds trek heeft in een dienstverband in De Kuip. Meteen laten komen die man, desnoods met een taxi. Nee: gráág met een taxi, want Fritz en autorijden, dat is niet zo’n heel goed huwelijk.
Feyenoord stevent momenteel rechtstreeks af op degradatie en daar kun je lichtvoetig over doen. Je kunt zeggen dat het Chelsea en Manchester United ook ooit is overkomen. Je kunt preluderen op een geactualiseerde versie van een mooi, melodramatisch lied van Gerard Cox. ‘Fey’noord, Fey’noord, word maar lekker kampioen…’ heeft immers net zo veel syllaben als ‘Fey’noord, Fey’noord, periodekampioen…’ Maar, om de woorden van onze voormalige minister-president aan te halen: “Degradatie van Feyenoord, dat moeten we niet willen met z’n allen!” Dus dienen we oplossingen aan te dragen om dat naderende onheil te voorkomen.
Mijn oplossing heet Fritz Korbach.
Want alleen het Korbach-effect kan een gang naar de Jupiler-league nog voorkomen.
Oké, Fritz heeft aanleg voor epilepsie en maakt af en toe, zoals hij zelf zegt, ‘een dubbele flik-flak achterover’. En hij hangt soms ook iets te lang met zijn tong in de ‘papegaaiensoep’. Maar daar staat zo veel tegenover.
Fritz spreekt de taal van het volk. Daar houden ze van, in Rotterdam. Het is juist díe eigenschap die hem voor altijd buitenspel zette bij het zogenaamd elitaire Ajax. Als bezoekende coach riep hij er ooit iets in de trant van ‘hoe laat begint hier het neuken?’ en dat schijnt met name een aantal dames van bestuursleden in het verkeerde keelgat te zijn geschoten. Welnu, een béétje havenbarones lacht daar om. Die zegt gewoon: “Om vijf uur, meneer Korbach – en we doen het hier met opgestroopte mouwen!”
Na zijn aanstelling als Feyenoord-trainer zal Fritz (Diez an der Lahn, 1945) vast weinig fijnzinnig, maar daarom niet minder gemeend, opmerken dat hij ‘de eerste mof is die wat terugdoet voor Rotterdam’. In het verlengde daarvan zal hij ook misschien wel grappen maken over ‘oorlog in de zestien’ en ‘een bombardement aan kansen’. Maar dat zullen ze ongetwijfeld voor lief nemen, als deze meer dan gemiddeld ervaren oefenmeester (ex-Elinkwijk, ex-FC Utrecht, ex-FC Wageningen, ex-PEC Zwolle, ex-FC Volendam (2x), ex-FC Twente, ex-SC Cambuur, ex-Go Ahead Eagles, ex-SC Heerenveen, ex-Cambuur Leeuwarden, ex-Istanbulspor, ex-De Graafschap, ex-Heracles, ex-Sparta, ex-Rohda Raalte, ex-PSM Makassar, ex-Harkemase Boys) erin slaagt de zo gevreesde uitwedstrijden tegen Veendam en Emmen te voorkomen.
De aanstelling van Fritz Korbach als hoofdtrainer van Feyenoord heeft als bijkomend voordeel dat de kwestie Leo Beenhakker per direct wordt opgelost. Immers: nog vóór de taxi met Fritz De Kuip is genaderd, heeft Don Leo zijn bureau ontruimd, als de dood dat de nieuwe coach zijn vrouw inpikt. Want dat, weten ze bij heel veel Nederlandse clubs, is het ándere Korbach-effect…
