Na de verkiezingen

Dapper. Zo mag je Elco Brinkman zeker noemen. Tot nu toe was hij één keer lijsttrekker. Het werd een drama. Onder zijn leiding verloor het CDA in 1994 twintig zetels. Brinkman verliet het Binnenhof waarschijnlijk in de veronderstelling er nooit meer terug te keren.

‘t Is dan ook een raadsel waarom Brinkman juist nu terugkeert als lijsttrekker voor de Eerste Kamer, op een moment dat zijn partij in een staat van ernstig verval verkeert. Dat het CDA bij de Provinciale Statenverkiezingen verliest, staat vast. De vraag is alleen of het verlies groot of héél groot zal zijn. Qua zetelverlies is Brinkman een ervaringsdeskundige en hij kan wat dit betreft zeker grote aantallen aan. Maar een eervol retour naar Den Haag is het niet.

Onlangs had de CDA-top marketingdeskundigen uitgenodigd. Daar werd vastgesteld dat het belangrijk is een boodschap uit te dragen, maar dan moet er wel een boodschap zijn, werd er door de deskundigen aan toegevoegd. En het CDA heeft geen boodschap. En ook geen echte leider, trouwens. De critici in het CDA, die niets van deze regeringscoalitie moeten hebben, houden zich rustig. Maar na twee maart zou de veenbrand wel weer eens kunnen oplaaien. Er liggen nog steeds openstaande rekeningen. En al die statenlieden die hun zetel kwijtraken, zouden op het CDA-congres in april weleens mee willen helpen die rekeningen te vereffenen.

CDA’ers zijn van huis uit loyaal tot aan de dood, maar daarop is momenteel geen garantie meer te krijgen. Zo is bijvoorbeeld het CDA-Eerste Kamerlid Rob van de Beeten bij zijn partij in beroep gegaan tegen het feit dat hij van de lijst voor de Senaat is geschrapt. Hij moet niets hebben van de PVV en hij denkt dat hij daarom is gedumpt. Wim Deetman is voorzitter van die beroepscommissie en doet binnenkort uitspraak.

Het CDA heeft het moeilijk, wat niet wil zeggen dat alle andere partijen het makkelijk hebben. De PvdA krijgt vanwege het Afghanistan-standpunt mogelijk een electoraal schouderklopje, maar een glorieuze verkiezingsoverwinning ligt nog niet in het verschiet. Van Job Cohen mag het kabinet gewoon blijven zitten als het beleid eerlijker wordt, een campagnestrategie die nog moet worden bijgeschaafd. Bij het CDA wordt nagedacht over de periode ná de verkiezingen, maar bij de PvdA doen ze dat ook. Valt de uitslag tegen, dan kijkt iedereen meteen naar de leider. Voor het CDA het voordeel dat ze die officieel niet hebben. Bij de PvdA hebben ze die wel.