Dagboek van een Twitter-terroriste
Vorige week werd Charlotte Bouwman (17), ex-snuffelstagiaire bij HP/De Tijd, zestien uur vastgehouden wegens een tweet waarin ze aankondigde een bom te gaan plaatsen op haar gymnasium. Een mediahype was het gevolg. Voor HP/De Tijd hield ze een dagboek bij. ‘Nu moet ik kiezen tusssen Pauw & Witteman en DWDD.’
Dinsdagavond 15 februari. Een vriend twittert over een CIA-vacature. Wel oppassen, zegt hij; de CIA en de AIVD lezen nu mee! ‘#hoiaivd,’ stuur ik, ‘ik ga een bom plaatsen op school!’ Ik twitter dit nogmaals, met de datum en plaats van de wiskundeherkansing. Een klasgenootje zegt dat we meteen een coupe plegen op lokaal 24, het bovenbouw-computerlokaal.
Ik lach en stuur dat we Rudy, schoolpapa en bewaker van 24, dan ook gijzelen, nadat alle leraren zijn neergestoken. Tweet het naar verschillende media met de ironische hashtags #bom, #moord en #terreur erbij.
Alleen twitteraar Bert Brussen reageert: ‘Mensen zijn voor minder opgepakt, riskant twitteronderwerp.’ Ik tweet dat ik een slechte terrorist ben en ga slapen.
18:00. Mijn vader stuurt mail door van school: de Amersfoortse Courant heeft hun getipt over mijn tweet. Morgen willen ze me spreken. Grappig dat mijn vader zo veel moeite steekt in zo’n mailtje – daar trap ik niet in.
20:00. Thuis, de mail is echt. Oeps! Ik leg uit wat er is gebeurd, zeg dat ik dat morgenochtend ook op school vertel. Dan is het vast snel opgelost.
22:23. Mijn zusje komt mijn kamer binnenstormen. De politie is beneden voor mij. Ik moet mijn ID halen en meekomen.
22:45. Op het politiebureau in Amersfoort. Heb al mijn spullen ingeleverd en zit nu in een cel te wachten op de hulpofficier van Justitie. Hij moet opschieten, ik moet nog wiskunde leren.
23:46. Hij is er. Vraagt of ik een advocaat wil. Ik moet in het arrestantencomplex in Houten slapen. Eng.
03:00. Mijn cel. Kil.
06:00. Nauwelijks geslapen. Er wordt eten door het luik geschoven. Krijg geen hap door mijn keel.
08:00. Ik mag mijn advocaat spreken. Opluchting, eindelijk iemand die luistert. Hij probeert zo snel mogelijk een verhoor te regelen.
10:12. Er is bezoek voor me. Mijn vader, achter glas. De radio heeft gebeld. Waarom?
12:20. Ik word verhoord. De rechercheurs luisteren, maar begrijpen niets van Twitter. Na anderhalf uur zijn we klaar, binnen een uur hoor ik of ik naar huis mag.
15:32. Een bewaker komt mijn cel in. Ik moet mijn ‘dekens’ in een vuilniszak doen. Mag ik naar huis?
16:15. Thuis. PowNews in de woonkamer, AD voor de oprit. Heb gevraagd of ze weggaan. Wil nu alleen naar school.
16:45. School wil niet met me praten. Na de vakantie hoor ik of ik mag blijven.
23:30. Ga nu proberen te slapen. Waarom willen de media wel met me praten, maar school niet? Ik lees zo min mogelijk.
08:00. Zusje komt kamer binnen met telefoon. Radioprogramma. Mompel dat ik wil slapen.
10:00. Eindelijk beetje uitgeslapen. Pauw & Witteman en De Wereld Draait Door zijn geïnteresseerd, en veel radioprogramma’s. Ik besluit dat ik in één tv-programma eenmalig mijn verhaal wil doen. Lief mailtje van mijn mentor gehad.
15:00. Na veel telefoontjes beslissing gemaakt. De Wereld Draait Door. Brief naar schoolleiding gemaild.
17:00. Boeken opgehaald, wel leren in de vakantie. Nu op weg naar Amsterdam.
19:15. Zenuwen, als dat maar goed gaat.
20:30. Goed gevoel erover. Positieve reacties. Topmensen hier!
1:22. Herhaling gezien. Tevreden met uitzending. Wel jammer dat onverwacht het stukje met ‘de rector zegt fuck’ kwam. Om 09:00. Werken en vanmiddag op vakantie. Ben er nu echt klaar mee. Ik hoop op een rustige week en een diploma op het Johan van Oldenbarnevelt Gymnasium.
Charlotte Bouwman
Meisjes interesseren voor techniek – het lijkt een hopeloze missie. Maar het ligt er maar net aan hoe je het brengt, blijkt uit Luxemburgs onderzoek. Vraag je aan meisjes van veertien of ze het leuk zouden vinden om onderzoek te doen naar lasers die een cd lezen, dan is de animo laag. Maar lasers voor gebruik in de cosmetische chirurgie, dat vinden ze dan weer wel leuk. Met dat soort trucs, zo denken de onderzoekers, zijn er best nog meisjes over te halen van het alfa- naar het bètakamp.
Een referendum onder de bevolking met de vraag of je land enkele miljarden euro’s aan buitenlandse schuldeisers moet betalen. Daarvan kunnen we de uitkomst wel raden. President lafur Grímsson van IJsland is niet te vermurwen. Hij weigerde een akkoord over de terugbetaling van de Icesave-schulden te tekenen. Er komt een volksraadpleging en die gaat Nederland 1,3 miljard euro kosten. Dat is ons verlies in het Icesave-debacle. We zullen het moeten nemen.
