Casablanca aan de Merwede
De Braun sapcentrifuge die halverwege vorige eeuw op de markt kwam, kon dankzij een krachtige motor met een hoog toerental (en bijpassend angstaanjagend gehuil) elke groente- of fruitsoort omtoveren in een glas schuimend sap. Een handje wortelen was zo omgezet in een drankje, en er waren natuurlijk allerlei mixmogelijkheden.
Ik moet aan het apparaat denken als we bij restaurant Solo in Gorinchem een cocktail geserveerd krijgen van Granny Smith met schuim van vlierbloesem. Solo heeft een Michelinster; een extra bijzonderheid is dat patron cuisinier Mohamed El Harouchi zijn Marokkaanse afkomst in de menu’s tot uiting brengt. De conclusie dat Solo dus blijkbaar het beste Marokkaanse restaurant is van Nederland, ligt weliswaar voor de hand, maar zo simpel ligt het nu ook weer niet. Bij binnenkomst ruiken we rozengeurolie en sommige serviesstukken hebben een Noord-Afrikaans motief, maar vanuit de in bruine tinten gehouden eetzaal kijken we uit op een oer-Hollandse rode brievenbus, en op de menukaart wemelt het van de gerechten en producten die we kennen uit tal van restaurants op sterniveau: Anjouduif, kreeft, Wagyu-rundvlees, cantharellen, coquilles, kalfswang en tonijn. Het Marokkaanse karakter schuilt – naast de muziek – vooral in de amuses die vooraf en tussen de gangen door worden geserveerd.
Zo wordt het taartje van zacht gegaarde kreeft, avocado, gemarineerde ananas, passievrucht en groene asperge voorafgegaan door een frisse sorbet van vlierbloesem met gerookte paling en basilicumolie, en even later ook nog door een soepje van kikkererwten, linzen, kip en harirakruiden met crème van koriander en citroensuiker naast een dadeltje gevuld met citroenmarsepein en een pistachenootje.
De onvermijdelijke olijfolie die in bijna alle restaurants het brood secondeert, is door El Harouchi vervangen door sojaolie waarin basilicum, citroenschil, sinaasappel, peper- en vossenbessen verwarmd zijn geweest. Het zout op tafel is vermengd met peper, kruidnagel en komijn, en in veel gerechten spelen zoet en zuivel een rol, maar het hoofdgerecht van zacht gegaarde kabeljauw met krokant gebakken bloemkoolrozetjes, Hollandse garnalen, broodkruim, nootmuskaat, beurre noisette, balsamicoazijn en Dijonmosterd heeft een honderd procent West-Europese signatuur.
Voor gasten die in de veronderstelling verkeren dat amuses gratis gerechtjes zijn, is Solo een mekka: naast de al genoemde tussendoortjes is er ook nog een shot van warme yoghurt met sinaasappel-pompoensorbet, pompoenpitten en muntolie, een hangop met karamel en room en een dessertamuse van kaneelcrème, kaneelolie en sorbetijs van Granny Smith.
Niettemin is Solo behoorlijk aan de prijs, met een driegangenlunchmenu van €52,50, een in koper gevatte wijnkaart waarin je goed moet zoeken naar een fles onder de €35, flessen water van maar liefst €7 per stuk en een glas (overigens uitstekende) Le Brun Servenay-champagne van €13.
Aan de andere kant: El Harouchi maakt ook veel alcoholvrije cocktails, waarmee hij een publiek pleziert dat elders op dit niveau weinig zal vinden. Van alle ons geserveerde gerechten zijn de desserts nog het meest Marokkaans en erg lekker bovendien – vooral de gezoete couscous met muntblokjes, gesuikerde pistache, abrikoos, vijg, sorbetijs van karnemelk en gezouten citroen is een memorabel bordje vol spannende smaken, en dat geldt ook voor de pastilla waarin gezoete ossestaart naast koffie-roomijs een ongebruikelijke hoofdrol vervult.
Restaurant Solo. Zusterhuis 1-2, Gorinchem. Tel. 0183-637790. www.restaurantsolo.com.
