En waar we het over hebben
De omstandigheden waarin Wikilek Bradley Manning wordt vastgehouden zijn belachelijk, contraproductief en dom, zei woordvoerder van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken P.J. Crowley. Hij haalde er de Amerikaanse voorpagina’s en de Twitter-toptien mee. Manning, de vermoedelijke bron van WikiLeaks, zit al maanden in eenzame opsluiting en moet naakt slapen. Volgens Amnesty International is het onmenselijk, maar als woordvoerder van Buitenlandse Zaken mag je dat niet zeggen. Crowley is daarom opgestapt. President Obama verklaarde direct dat de behandeling van Manning wel degelijk heel beschaafd is.
Het was verder de week waarin twee landelijke kranten meer op tijdschriften gingen lijken, de Volkskrant met een lifestyle-bijlage, NRC Handelsblad door op tabloid over te gaan. De week ook waarin we nog steeds net niet weten wie toch de Mol is (Art?! Nee, toch? Dat ligt zooo voor de hand). En daarop werd het de week van de aardbeving, de tsunami en de rokende kernreactoren.
Zelfs Charlie Sheen onderbrak zijn manische periode even om een tweet te plaatsen waarin hij zijn fans in Japan succes wenst. De wereld is nog niet Sheen-moe, al hebben we onze portie nu wel bijna gehad. De acteur plaatste via Twitter ook een oproep voor een stagiair, waarop 74.000 reacties kwamen. Volgens schrijver Bret Easton Ellis in Newsweek is Sheens publiekelijke ondergang typisch voor het nieuwe Hollywood. Jezelf geforceerd serieus nemen is uit, je midlifecrisis rauw en verslaafd beleven voor de camera’s is in.
Op eigen bodem is Danny de Munk opeens weer op tv. Sinds hij als Ciske de Rat in 1984 alsmaar in elkaar werd geslagen door Willeke van Ammelrooy, terwijl hij al zo verdomd alleen was, heeft Nederland een zwak voor de Amsterdammer. Je wilt toch dat zo’n jongen gelukkig is. Als presentator van de nieuwe show The Sing-Off lijkt hij dat te zijn. Dat is alleen maar fijn, ook al is het de duizendste talentenjacht van Nederland.
