Muziek Expres (1956-1989)
Geesteskind annex diepte-investering van de befaamde impresario Paul Acket (1922-1992), de man die in 1952 Dizzy Gillespie naar Nederland had gehaald en daarna een klein kapitaaltje vergaarde met concerten van de Dutch Swing College Band. Dansorkesten en jazzcombo’s vulden aanvankelijk ook de kolommen van Muziek Expres, aangevuld met Rita Corita en het Cocktail Trio, maar in de loop van 1959 werd overgeschakeld op ‘teenagermuziek’, lees rock-‘n-roll. Elvis Presley en Cliff Richard deden de oplage al snel exploderen, en toen in 1963 werd overgestapt op kleurendruk en vervolgens The Beatles en The Rolling Stones van zich deden spreken, was er helemaal geen houden meer aan. Muziek Expres werd het grootste popblad dat Nederland ooit heeft gekend, en kreeg in 1969 ook een Duitse editie.
Vijf later jaar, in 1974, werd Muziek Expres samen met Popfoto (zie aldaar) door Acket voor een miljoenenbedrag verkocht aan uitgeversconcern VNU (tegenwoordig Sanoma). Het was het begin van het einde: de nieuwe eigenaar liet – verbaasd gadegeslagen door Acket, die met zijn revenuen het North Sea Jazz Festival was begonnen – in razende vaart diverse nieuwe formules op het blad los. ‘ME weg ermee’ grapte concurrent Oor, en inderdaad: de even talrijke als onnavolgbare koerswijzigingen van Muziek Expres (de ene maand stond David Bowie op de cover, de volgende Anita Meijer) oogden als een langgerekte zelfmoordpoging. In 1989 verloste VNU de voormalige melkkoe van Acket definitief uit z’n lijden. Van de 375.000 lezers uit 1974 waren er toen nog slechts 77.000 over.
