Payola (1997-1999) en WahWah (2006-2008)
Het in 1994 opgerichte Hard Gras had, tot veler verrassing, bewezen dat er in Nederland een markt bestaat voor een literair getint voetbaltijdschrift. Zou er dan ook niet zo’n periodiek moeten komen voor liefhebbers van popmuziek? Payola besloot het in 1997 te proberen, met een redactie vol klinkende namen: de schrijvers Martin Bril en Joost Zwagerman, NRC-kunstredacteur Pieter Steinz en VPRO-veteraan Roel Bentz van den Berg. Maar het blad, dat verscheen onder auspiciën van uitgeverij Podium, ging al na vier nummers ter ziele. “De redactie was moeilijk bij elkaar te krijgen. Iedereen had het altijd ongelooflijk druk. De kosten waren hoger dan de opbrengsten en de uitgever was onhandig in het promoten van het blad. Op de een of andere manier is voetbal populairder onder intellectuelen dan popmuziek,” analyseerde Bentz van den Berg in een terugblik.
Onder de titel WahWah werd in 2006, nu bij uitgeverij Nieuw Amsterdam, een nieuwe poging gedaan. “Over Payola werd gezegd dat ze in het geheim verscheen en altijd over Bob Dylan ging. Dat zijn twee fouten die wij niet gaan maken,” verklaarde oprichter en redacteur Jan Kuitenbrouwer. “Payola was een soort hobbyblad van een aantal schrijvers die elkaar goed lagen. WahWah is een blad met een redactioneel beleid. Wij zoeken zelf actief naar schrijvers en sturen ze aan.” WahWah oogde inderdaad aanzienlijk frisser dan Payola, maar hield het slechts acht nummers langer uit. Oorzaak (wederom): slechte verkoopcijfers. Volgens redacteur Jasper Henderson van Nieuw Amsterdam was er sprake van een fundamenteel probleem, dat samenhing met de hokjesgeest onder muziekliefhebbers. “Wie van Ajax houdt, houdt van al het voetbal. Vandaar dat Hard Gras een succes blijft. Maar wie van hiphop of rap houdt, háát meestal oude rock of country, hoe goed daar ook over geschreven wordt.” |
