Gemangelde bokser
Mark Wahlberg zal een paar weken geleden met gemengde gevoelens naar de uitreiking van de Oscars hebben gekeken. Als co-producent van The Fighter was hij ongetwijfeld blij dat ‘zijn’ film twee Oscars won. Christian Bale en Melissa Leo vielen in de prijzen als vertolker van respectievelijk de beste mannelijke en vrouwelijke bijrol. Maar Wahlberg zal zich toch ook hebben afgevraagd waarom zijn eigen acteerprestatie, als titelpersonage, niet in aanmerking kwam voor een Oscarnominatie.
Wahlberg speelt Micky Ward, een bokser die op de drempel van een carrière als professional staat. Zijn grote voorbeeld is zijn oudere broer Dicky (Bale), die ooit Sugar Ray Leonard versloeg en iedereen die het horen wil verzekert dat hij op het punt staat een comeback te maken. Dicky houdt zichzelf voor de gek. Drank en drugs hebben zijn conditie danig aangetast, en hij leidt als kleine crimineel een ongeregeld leven. Als mentor en trainer van zijn jongere broer is hij op z’n zachtst gezegd een onstabiele factor. Dat geldt eigenlijk ook voor Micky’s manager, zijn moeder. Deze spijkerharde vrouw (Leo) heeft negen kinderen op de wereld gezet (zeven dochters en twee zoons), die ze allemaal stevig onder de duim probeert te houden.
Micky worstelt met de vraag of hij zijn familieleden trouw moet blijven dan wel in zee moet gaan met mensen die méér voor zijn carrière kunnen betekenen. De verdienste van regisseur David O. Russell is dat hij het (waar gebeurde) verhaal niet op een zwart-witmanier heeft uitgewerkt maar oog heeft voor de vele tinten grijs. Micky wordt verondersteld zijn loyaliteit te verdelen over zijn moeder, vader, zusters, stiefvader, broer, vriendin en promotor. Die menen stuk voor stuk het beste met hem voor te hebben en bestrijden elkaar in een complex stelsel van wisselende allianties. Zo dreigt de getalenteerde bokser gemangeld te worden door de belangen van anderen. Wellicht is dat de belangrijkste reden dat Wahlberg over het hoofd werd gezien bij het verdelen van de prijzen. Als hoofdrolspeler wint hij weliswaar de sympathie van de kijker, maar hij wordt omringd door personages die heftiger, irritanter, excentrieker, meelijwekkender en vooral kleurrijker zijn. Personages waarmee een acteur méér eer kan inleggen. Met name Christian Bale maakt dankbaar gebruik van de ruimte die hem geboden wordt. Hij zet Dicky neer als een larmoyante maar charismatische has-been en is verantwoordelijk voor de meest aangrijpende momenten van The Fighter.
Mark Wahlberg kent het rauwe milieu van deze film op z’n duimpje. Hij groeide op in een achterstandswijk van Boston en kwam als tiener herhaaldelijk met de politie in aanraking. Wahlberg wist de neerwaartse spiraal te doorbreken door als rapper (Marky Mark) een carrière te beginnen die hem uiteindelijk naar Hollywood zou voeren. Met The Fighter laat hij eens te meer blijken dat hij niet is vergeten waar hij vandaan komt. Maar Wahlberg verdient ook lof voor de manier waarop hij zijn collega-acteurs in staat stelt te schitteren. In voetbaljargon: hij is een spits die anderen laat scoren. Dat heeft geresulteerd in een indrukwekkende, rauwe, geestige en ontroerende film.
The Fighter. Regie: David O. Russell. Vanaf 24 maart in de bioscoop.
1 Elle s’appelait Sarah (1) – Gilles Paquet-Brenner
2 Legend of the Guardians: The Owls of Ga’Hoole (2) – Zack Snyder
3 Luftslottet som sprängdes (8) – Daniel Alfredson
4 Robin Hood (5) – Ridley Scott
5 Flickan som lekte med elden (9) – Daniel Alfredson
6 Alice in Wonderland (3) – Tim Burton
7 Verschrikkelijke ikke (4) – Pierre Coffin & Chris Renaud
8 Unstoppable (-) – Tony Scott
9 Eat Pray Love (6) – Ryan Murphy
10 De gelukkige huisvrouw (re) – Antoinette Beumer
