Oma’s kaarttafeltje
Met weemoed denk ik terug aan het Jordaan-kruisertje van mijn vader. Een opgebouwde Westlandse groentenvlet die hij ‘Het Poffertje’ had genoemd. Overigens heette deze niet zo omdat het buitenboordmotortje zo gezellig pruttelde, maar omdat hij ‘m op de pof had gekocht. En laatst moest ik bij het beoordelen van een fles A-Mano 2008 Primitivo uit het Italiaanse Puglia aan mijn oma Miegie denken. Zij zat graag te patiencen aan een kaarttafeltje met binnen handbereik een glas grafkoude oude jenever, afgetopt met een scheutje citroenbrandewijn. Als Hollandse tapa lag er op een schoteltje pekelkomkommer bij van Mosie Klatsjer, de joodse zuurman die op zondag door de wijk reed. En juist deze A-Mano zorgde bij mij voor een déjà vu. Niet omdat deze rosso uit Puglia naar een jenever met pekelzuur smaakte, maar vanwege zijn etiket: daarop stond het kaarttafeltje van oma. In het midden een zwart vierkant, omlijst door ingelegd licht en donker hout, gevat in goudbeslag. Zou oma dan toch een heel kostbaar tafeltje hebben gehad?
Op het achteretiket las ik dat een dergelijk meubelstuk gemaakt is door een getalenteerde ambachtsman uit de zeventiende eeuw. En dat juist dit meesterwerk als inspiratie had gediend voor de etiketontwerper. En dat natuurlijk ook de wijnmakers zelf alles A-Mano – met de hand – deden. Enfin, zo’n verhaal dus. En de wijn zelf? Oma had er niks aan gevonden, maar ik heb graag een glas in de hand. Kersen, pruimen, kruidige zoetigheid, lekker juicy. Maar toch slaat de angst me om het hart: staat dat tafeltje nog ergens op zolder, of hebben we het na haar overlijden aan het Leger des Heils meegegeven? HH
A-Mano. €7,49, Gall & Gall.
