Rutgers idee
Een paar weken geleden was Rutger Koopmans druk op zoek naar een nest kittens. Misschien nog steeds wel. Hij schreef erover op Twitter. Hoe meer ik over Rutger Koopmans te weten kom, hoe vaker ik aan dat nest jonge katjes moet denken.
Rutger Koopmans is naast zijn jonge-kattenproject de laatste weken vooral druk met een nogal drastische reorganisatie bij Ajax. In een boeiend artikel van John Schoorl in de Volkskrant stond te lezen dat Koopmans de kwade genius achter de coup van Johan Cruijff wordt genoemd. Die suggestie heeft iets beledigends voor Cruijff. Alsof hij niet in staat is om een club in z’n eentje om zeep te helpen.
En het adjectief ‘kwade’ is op Rutger ook niet echt van toepassing.
In Het Parool zei Koopmans dat hij als jongetje van tien maar één droom had: adviseur worden van zijn idool. Kinderen met zulke dromen moeten wat vaker buitenspelen, maar veel kwaad zit er meestal niet in. Ook sliep Koopmans tot zijn dertigste onder een Ajax-dekbed. Ik hoorde het hem zelf zeggen in een interview. Niet trots, maar ook niet beschaamd. Het Ajax-dekbed was duidelijk een van de vanzelfsprekendheden in zijn leven.
Over dekbedden na zijn dertigste zweeg hij.
Voor wie meer wil weten over Rutger is er een leerzame website. Daar leer je onder meer: dat je door van alles en nog wat kan worden geïnspireerd, zoals mensen die hun kansen benutten, de Indiase samenleving of Nelson Mandela, dat positiviteit chronisch kan zijn, dat je nooit genoeg motto’s kunt hebben, dat middelmatigheid verloren energie is, dat je nooit in te veel besturen en commissies kunt zitten.
Als ik een voetbalclub had, zou ik die met een gerust hart aan Rutger Koopmans overleveren. Iemand die al zijn hele leven adviseur wil worden, afgestudeerd is en ook nog eens van voetbal houdt, kan geen slecht mens zijn.
Henk Spaan schreef in Het Parool dat Koopmans een ‘volstrekte idioot’ is en gaf hem een 4. Dat is nog een hoog cijfer voor een volstrekte idioot, maar aan de lage kant voor iemand die bezig is zijn favoriete club te redden. Iemand die in 2007 nog de prestigieuze Ethics in Business Award mocht ontvangen. Iemand die de bezoeker van zijn homepage scherpzinnig en tegelijkertijd welwillend aankijkt. Iemand die er naast al zijn werkzaamheden nog acht hobby’s op na houdt.
Zo iemand verdient geen 4. Eerder een 10. Of een 14.
Met Ajax komt alles goed. Rutger heeft immers zijn schouders eronder gezet en ik moet het eerste bedrijf nog tegenkomen dat daar níet enorm van opknapt. De eerste tekenen zijn hoopvol: assistent-trainer Danny Blind functioneert niet en moet vertrekken. In dat soort beslissingen zie je de hand van Rutger, die zo’n organisatie doorlicht en de vinger op de zere plek legt en er dan eens stevig op duwt om te kijken of het pijn doet.
Er zijn nog altijd mensen die denken dat Cruijff de operatie leidt, zoals er ook nog believers zijn in de theorie dat Jonk en Bergkamp hebben meegeschreven aan het nieuwe beleidsplan. Het is te danken aan Rutger en diens bescheidenheid dat zijn idolen nog eens mogen schitteren.
Wie het niet gelooft, moet de Nieuwsuur-uitzending op de avond van de ledenvergadering nog maar eens terugkijken. De stem van Joep Schreuder stijgt twee octaven als hij Cruijff, Bergkamp en Jonk mag interviewen.
Cruijff draagt zijn glimmende zwartleren jas met verve.
Bergkamp staart in de verte, alsof hij daar de mogelijkheid tot een stiftje ontwaart.
Zijn voormalige aangever Jonk kijkt alsof hij zojuist een nest kittens heeft gekregen.
En alle drie denken ze: Het was Rutgers idee.
