Joost de Jong (30)
“Inzake het onderwerp, liever wat later op de dag” stond er in zijn mail. We spreken af om drie uur ‘s middags; hij komt een uur te laat. Liever op een terras dan in zijn tweekamerwoning in Delft-Zuid, had hij erbij gezet, want vreemde mensen in huis vindt hij ongemakkelijk, ‘en de hond wordt dan helemaal lijp’.
“Ik ben een levend voorbeeld van dit onderwerp. Alles bij elkaar heb ik bijna tien jaar gestudeerd: journalistiek, vrijetijdsmanagement, CMV, media & entertainment. Alleen van de laatste haalde ik de propedeuse. Ik vond dat ik niet zo veel kon leren op die studies. Mijn stage was wel leuk: ik had bedacht computergames te doen met de kinderen van de buitenschoolse opvang waar ik toen werkte. Er werd een Wii aangeschaft en ik begeleidde hen drie maanden lang met gamen, en daar kreeg ik studiepunten voor.
“Ik heb verschillende banen gehad, onder andere als tekstschrijver en pr-medewerker op diezelfde buitenschoolse opvang. Ik heb er ook op de groep gestaan. Een paar jaar werkte ik – soms parttime, soms fulltime – bij een coffeeshop. Op dit moment heb ik geen werk. Vandaag heb ik twee keer met de hond gewandeld, verder niks. Ik volg wel fanatiek het nieuws en blogs en ik ben een slaaf van Facebook. Maar dat is het wel zo’n beetje. Hoe ik aan geld kom? Ik heb nu een tientje op zak, verder heb ik niet zo veel. Een uitkering had ik en die krijg ik binnenkort ook weer.
“Vorige zomer ben ik dus gestopt met drugs. Een periode in die zomer gebruikte ik pure GBL, dat is de grondstof van GHB, voordat ze er gootsteenontstopper doorheen gooien. Heel frequent ja, het was een 24-uursonderneming. Het werd me zo gemakkelijk gemaakt: het spul kostte me bijna niks en werd netjes thuisbezorgd. Maar dat ging af en toe mis. GBL moet je op de millimeter afgieten; het is te sterk om er – te – veel van te nemen. Ik ben een paar keer out gegaan. Nu ben ik er maar weer mee gestopt. Het was een leuk experiment, maar het is mooi geweest. Ik zeg niet dat ik nooit meer iets van drugs doe, hoor, maar alleen op feestjes af en toe.
“Sommigen van mijn vrienden werken hard, maar anderen hebben een beetje dezelfde levensinstelling als ik: het heeft geen haast, je hoeft niet zo veel te doen. Ik ben geen uitzondering. Anderhalf jaar heb ik een serieuze vriendin gehad, we woonden samen, kochten een hondje. Maar ze werd steeds serieuzer, ik kreeg het er Spaans benauwd van. Ze wilde met me naar de Xenos en op zondag naar het strand. Dat soort dingen wil ik toch helemaal niet! Nu komt er weleens een meisje langs, maar ik hoef geen vaste vriendin. Ik moet nog niet denken aan kinderen of samenwonen.
“Wat ik over een jaar doe? Geen flauw idee. Ik weet eigenlijk niets wat ik graag zou willen doen, behalve schrijven. Schrijven kun je niet aanleren, dat kun je gewoon of je kunt het niet. Ik kan het. Ik heb een roman geschreven en hoop dat die ooit uitgegeven wordt. Ik ben nog op zoek naar een uitgever. Maar ik ben niet zo heel actief op zoek. Ik heb geen spijt, maar ik merk wel dat het op mijn leeftijd moeilijker is om aangenomen te worden zonder diploma. Ik solliciteerde laatst voor de grap bij de C1000, maar die vonden me alweer te oud.”
