Weer als nieuw

Hoewel de valkuil goed zichtbaar is op het muzikantenpad, trappen zelfs de intelligentste geesten er steeds weer in. Ze verliezen zich in techieken die hun tijd ver vooruit lijken, maar uiteindelijk toch door de toekomst worden ingehaald. De ooit zo revolutionaire LinDrum-machine bijvoorbeeld, die in de jaren tachtig door zo veel bands werd gebruikt, klinkt nu als een slagwerker met artitis.

Kate Bush moet daar achter gekomen zijn toen zij haar platen The Sensual World (1989) en The Red Shoes (1993) herbeluisterde. Ze nam vier nummer van de eerste en zeven van de tweede gedeeltelijk opnieuw op en voegde de tracks samen tot één nieuw album: Director’s Cut. En ja hoor: in een prachtnummer als The Song of Solomon is de drumcomputer vervangen door een met brushes bespeelde snarentrommel – een kleine ingreep, maar een wereld van verschil. Zo wemelt het, zowel muzikaal als tekstueel, van de kleine en grote ingrepen.

Voor diehards is de werkwijze van Bush op Director’s Cut wellicht het equivalent van Da Vinci die zijn Laatste Avondmaal heeft verrijkt met toetjes en een dertiende discipel. Maar voor alle andere volgelingen van Kate Bush is het weer een erg mooie plaat geworden.