Wie klopt Obama?

Eindelijk. Eindelijk was het voor Amerikanen weer leuk om Democraat zijn. Na twee jaar economische malaise en een voortdurend slinkende populariteit voor hun president, zat het Barack Obama begin mei weer eens mee. De dood van Osama bin Laden en voorzichtige hoop op herstel van de economie bogen de neergaande lijn zowaar om. Maar vooral de Republikeinen boden Obama de helpende hand. Zakenman Donald Trump leek in de media steeds meer hun gezicht te worden. Zijn eindeloze insinuaties dat de huidige president niet in de Verenigde Staten zou zijn geboren en zijn hints over een eventuele beschikbaarheid als presidentskandidaat deden de partij geen goed. Op beschaafde feestjes zeiden Democraten al gniffelend tegen elkaar dat Trump, met Sarah Palin als running mate, een droomkandidaat zou zijn. Met zulke vijanden heb je geen vrienden meer nodig.

De woorden die Trump op 16 mei sprak, waren dan ook vooral verlossend voor de Republicans zelf: hij doet niet mee, volgend jaar. Dat die mededeling zelfs het NOS Journaal haalde, zegt veel over hoe de zoektocht naar een Republikeinse presidentskandidaat een mediaspektakel was geworden. Het afhaken van Mike Huckabee, een dag eerder, kreeg in Nederland overigens wat minder aandacht. Huckabee leek in 2008 een serieuze kandidaat toen hij in vijf zuidelijke staten de voorverkiezingen won. Terwijl iedereen had verwacht dat Mitt Romney de belangrijkste tegenstander van John McCain zou zijn, gooide die na deze uitslagen de handdoek in de ring. Uiteindelijk werd McCain de Republikeinse presidentskandidaat, maar Huckabee was wel hun nummer twee. Politiek gezien is zijn beslissing het in 2012 niet opnieuw te proberen van wezenlijk belang. Want nu het obstakel van 2008 zichzelf heeft opgelost, is de weg voor Romney helemaal vrij.

Lees het gehele artikel in de HP/De Tijd van deze week.