Rolpatronen
‘Wat mannen willen’ was de kop van een coverstory in HP/De Tijd in 2004, die hier ergens op mijn bureau rondslingert. Het gaat over de eisen die mannen aan vrouwen stellen. En andersom trouwens. Er was destijds geen speciale aanleiding voor dat artikel. Maar aan de andere kant: er is altíjd wel een reden voor zo’n verhaal. Als HP/De Tijd anno 1113 al had bestaan, had het met evenveel reden geschreven kunnen worden. Al kun je ervan uitgaan dat zelfs de verlichte middeleeuwse schrijvers van dit blad dan anders over de rol van de vrouw hadden geschreven dan we nu doen.
In mei 2011 is er wél weer een directe aanleiding voor een stuk over de verhouding tussen mannen en vrouwen.De affaire-Dominique Strauss-Kahn schreeuwt erom. Maar het viel ons op dat de rol van de vrouw, in dit geval een kamermeisje, in de hele zaak eigenlijk grotendeels onderbelicht is. Zeker, het IMF is beroofd van zijn topman en de presidentiële ambities van DSK kunnen de prullebak in. Maar wat daar in die suite van het Sofitel in New York schijnt te zijn gebeurd, staat voor veel meer. Daarom vroegen we onze eigen Beatrijs Ritsema haar licht over die kant van de zaak te laten schijnen. Ik kan u haar sociologische opmerkingen en verklaringen ten zeerste aanbevelen.
Ondertussen wil ik u niet onthouden dat ik dit weekeinde tientallen mails ontving van oud-abonnees die wij het laatste nummer van HP/De Tijd hadden opgestuurd bij wijze van een hernieuwde kennismaking. Daar zaten een paar chagrijnige tussen, maar het merendeel was opgewekt en bijzonder positief. Een jonge schrijver probeerde een koehandeltje op te zetten. Ik kon zijn abonnement binnenhalen in ruil voor een recensie van zijn nieuwste boek. Ik heb hem geantwoord dat ik u best wil aanbevelen het boek eens te lezen (Jan Vantoortelboom: De verzonken jongen), maar dat ik onze onafhankelijke recensenten niet in deze affaire wil betrekken. Het is niet zo’n eerzaam beroep, de journalistiek, maar ook wij hebben onze grenzen.
