Spring naar de content

Chronique scandaleuse

GroenLinks-boegbeeld Tara Singh Varma, van wie al sinds 1994 bekend is dat ze zich als secretaris-penningmeester van het Grenada-comité aan financiële malversaties heeft schuldig gemaakt, vertrekt uit de Tweede Kamer, naar eigen zeggen omdat ze lijdt aan terminale kanker. Korte tijd later blijkt dat Varma, die geldt als het prototype van een geslaagde allochtone politica, de ziekte heeft geveinsd met de kennelijke bedoeling zo te ontkomen aan een aantal schuldeisers. Ze wordt opgenomen op de psychiatrische afdeling van het Amsterdamse Sint Lucas Ziekenhuis.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

“Tara is in de politiek een specimen geweest van wat men in de Verenigde Staten aanduidt als token niggerism,” analyseert Elsbeth Etty op 28 juli 2001 in NRC Handelsblad.

“GroenLinks wilde goede sier maken met een etnische excuustruus die als uithangbord werd gekandideerd en niet op grond van capaciteit of verdienste. (-) Zowel in menselijk als in politiek opzicht heeft GroenLinks zich in deze affaire gediskwalificeerd door Tara in haar slachtofferrol te bevestigen en die zelfs lange tijd ongegeneerd te exploiteren.”

Het politieonderzoek naar de moordenaar van Pim Fortuyn wordt ernstig gefrustreerd door de Wageningse GroenLinks-wethouder en locoburgemeester Jack Bogers. Nadat hem op de avond van de moord door burgemeester Jaap Sala vertrouwelijk is verteld dat de verdachte Volkert van der Graaf heet, stelt hij Volkerts vriend Sjoerd van der Wouw, actief in de Vereniging Milieu Offensief, direct telefonisch van dat nieuws op de hoogte. Kort daarop worden tweehonderd bestanden van de computer van Van der Graaf gewist. Het vergrijp komt Bogers in 2003 te staan op een geldboete van 500 euro wegens schending van het ambtsgeheim.

HP/De Tijd reconstrueert het politieke verleden van oud-GroenLinks-leider Paul Rosenmöller. Die was tussen 1976 en 1982 aangesloten bij de Groep Marxisten-Leninisten (GML), laatstelijk als lid van het Centraal Comité. Anders dan Rosenmöller in 2003 beweerde in zijn autobiografie, betrof het niet bepaald een club van onschuldige ‘wereldverbeteraars’. Integendeel: de GML pleitte voor een ‘gewapende revolutie’ c.q. ‘revolutionair massageweld’ en dweepte met het gedachtegoed van Jozef Stalin, Mao Tse-toeng en Pol Pot. Voor diens Cambodjaanse moordregime werd door de GML zelfs gecollecteerd. De genegenheid van Rosenmöllers organisatie voor Pol Pot was overigens geheel wederzijds, want in 1979 ontvingen de ‘dear friends’ van de GML een hartelijke brief van Pol Pots ministerie van Buitenlandse Zaken. Rosenmöller en consorten werden in het schrijven bedankt voor hun ‘militant solidarity and support’.


In de talkshow van Andries Knevel mag Rosenmöller op de onthullingen reageren. Eerst ontkent hij – in flagrante strijd met de feiten – dat HP/De Tijd contact met hem heeft gezocht en daarna laat hij weten zonder wroeging terug te kijken op zijn verleden als Pol Pot-aanhanger. “Spijt is niet het begrip dat bij mij bovenkomt.”

Het in Iran geboren GroenLinks-Tweede Kamerlid Farah Karimi publiceert haar autobiografie Het geheim van het vuur.

In het boek bekent ze dat ze in de jaren tachtig lid was van de Iraanse terreurbeweging Moedjahedien Khalq. Vanuit Parijs hielp ze naar eigen zeggen zo’n 150 Iraanse leden van de beweging aan een verblijfsvergunning door valse vluchtverhalen te verzinnen. “Ja, dat is misbruik maken van de asielprocedure,” erkent ze in een interview. GroenLinks-leider Femke Halsema noemt Karimi’s bekentenis, zeven jaar na haar toetreding tot het parlement, ‘moedig’ en ‘dapper’.

Nadat HP/De Tijd zijn doopceel heeft gelicht, raakt ook GroenLinks-senator Sam Pormes in 2005 in opspraak. De meest in het oog springende vlekken op Pormes’ blazoen: deelname aan een terroristisch trainingskamp in Zuid-Jemen (1976), mogelijke betrokkenheid bij de tweede Molukse treinkaping bij De Punt (1977), een veroordeling wegens betrokkenheid bij de beschieting van een politieauto (1982; op louter technische gronden werd hij later in hoger beroep vrijgesproken), alsmede een veroordeling wegens uitkeringsfraude (2002). Het partijbestuur van GroenLinks concludeert na onderzoek dat Pormes op z’n minst over bovenstaande kwesties heeft gelogen en besluit tot een royement. Die beslissing stuit echter in april 2006 op verzet van de GroenLinkse partijraad, waarna de affaire-Pormes een slepende kwestie wordt. Een bemiddelingspoging heeft uiteindelijk als eindresultaat dat Pormes in oktober 2006 vrijwillig opstapt als lid van de Eerste Kamer. Daarna wordt hij onder meer voorzitter van de afdeling Assen van GroenLinks.


Bij een grote schoonmaak op het kantoor van de GroenLinkse jongerenorganisatie Dwars, gevestigd op het landelijke partijbureau van GroenLinks aan de Utrechtse Oudegracht, wordt een professionele bomkoffer gevonden, compleet met ontstekers, timers en bedrading. Nadat de politie is gealarmeerd, wordt de straat afgezet en het kantoor ontruimd. De herkomst van de koffer blijft onduidelijk, hoewel sommige media een verband leggen met radicale uitspraken van oud-Dwars-voorman Rutger van den Dool. Die had gezegd ‘in principe’ geen bezwaar te hebben tegen gewelddadig dierenactivisme.

GroenLinks-Tweede Kamerlid Wijnand Duyvendak bekent in zijn boek Klimaatactivist in de politiek dat hij in 1985 betrokken was bij een inbraak in het ministerie van Economische Zaken waarbij stukken over kernenergie werden ontvreemd. In eerdere verklaringen had Duyvendak altijd iedere betrokkenheid ontkend. De affaire lijkt over te waaien, totdat duidelijk wordt dat bij de kraak ook de namen en privéadressen van enkele topambtenaren werden buitgemaakt, die daarna onder medeverantwoordelijkheid van Duyvendak werden gepubliceerd in het Amsterdamse krakersblad Bluf!, vergezeld van de oproep om ‘hun rust te verstoren’. Als vervolgens bekend wordt dat die oproep heeft geleid tot een reeks bedreigingen en een poging tot brandstichting, besluit Duyvendak zijn Kamerlidmaatschap aan de wilgen te hangen.

Harry Borghouts, de eerste en tot dusver enige GroenLinkse Commissaris van de Koningin, besluit op te stappen. Hij is in de Staten van Noord-Holland onder vuur komen te liggen vanwege het verlies van miljoenen euro’s aan provinciale fondsen door het failliet van de IJslandse bank Landsbanki, zijn tijdelijke maar riant betaalde bijbaan als bestuursvoorzitter van het Algemeen Burgerlijk Pensioenfonds (ABP) en vanwege de goedkeuring die hij verleende aan de declaraties van VVD-gedeputeerde Ton Hooijmaijers, zonder dat daarbij bonnetjes waren overlegd.


GroenLinks-Tweede Kamerlid Mariko Peters raakt in opspraak omdat ze betrokken was bij de ontvoering van drie kinderen van haar partner en het overtreden van de gedragscode voor diplomaten.