Dubbelspel in Bagdad
Dat de werkelijkheid toch altijd weer vreemder en onwaarschijnlijker is dan de verbeelding, blijkt eens te meer uit The Devil’s Double, een internationale co-productie waaraan ook Nederland een bescheiden aandeel leverd. De film is gebaseerd op de belevenissen van Latif Yahia, een Irakees wiens uiterlijk sterke overeenkomsten vertoonde met dat van Uday Hussein, de oudste zoon van dictator Saddam Hussein. Yahia werd tegen wil en dank aangesteld als diens dubbelganger.
Dat Saddam Hussein regelmatig gebruik maakte van dubbelgangers, mag bekend worden verondersteld. De Iraakse dictator deed dat vooral als voorzorgsmaatregel tegen eventuele moordaanslagen. Uday wilde niet bij zijn vader achterblijven en vond dus dat ook hij een dubbelganger nodig had. Dat werd Yahia. Of die trek had in zo’n ongewone functie, werd niet gevraagd. Uday was niet zo geïnteresseerd in de mening van anderen. En van tegenspraak kon hij héél boos worden. Mensen die zijn toorn wekten, kwamen op een nare manier aan hun einde of verdwenen spoorloos. Voor Yahia zat er dus weinig anders op dan zich in zijn nieuwe rol te schikken. Hij onderging plastische chirurgie om zijn gelaatstrekken nog meer op die van Uday te laten lijken en voegde zich in diens omvangrijke entourage.
Het eerste bedrijf van The Devil’s Double schetst een intrigerend beeld van de bizarre hofhouding van de verwende (en sadistische) zoon van een dictator. Gaandeweg neemt de film het karakter aan van een thriller, en daar komen ook nog wat romantische verwikkelingen bij. Yahia krijgt namelijk iets moois met de maîtresse van zijn baas. Dat hij daarbij niet onmiddellijk tegen de lamp loopt is – hoe ironisch – te danken aan zijn treffende gelijkenis met Uday.
Het laatste halfuur is een aaneenschakeling van intriges, aanslagen en ontsnappingen. Dat de rebellerende Yahia daarbij niet onmiddellijk het onderspit delft, staat enigszins op gespannen voet met de grenzeloze macht die Uday bij aanvang van de film wordt toegedicht. Of de verwikkelingen in het slotbedrijf ook allemaal op waarheid berusten, lijkt me iets dat je niet ‘kapot moet checken’. In het laatste halfuur doet The Devil’s Double sterk denken aan een actiefilm. Verwonderlijk is dat niet, want de Nieuw-Zeelandse regisseur Lee Tamahori is een specialist in dat genre. Hij was eerder onder meer verantwoordelijk voor het James Bond-vehikel Die Another Day.
Eigenlijk is het jammer dat Tamahori het adrenalinepeil zo hoog laat oplopen. Ik vermoed dat een ingetogener verteltrant de suspense alleen maar ten goede zou zijn gekomen. De Britse acteur Dominic Cooper (The Duchess, Tamara Drewe) stort zich met hart en ziel op zijn dubbele hoofdrol en weet met zijn energieke vertolking de aandacht goed vast te houden.
De rol van de maîtresse wordt gespeeld door de Franse actrice Ludivine Sagnier. Ik herkende haar pas toen ik haar naam op de aftiteling las. De nurks kijkende lijfwacht van Uday herkende ik daarentegen wél onmiddellijk. Het is de Nederlandse acteur Mimoun ‘Shouf shouf’ Oaïssa, die met kleine rolletjes bezig is een internationale carrière bij elkaar te sprokkelen.
The Devil’s Double. Regie: Lee Tamahori. Vanaf 8 september in de bioscoop.
