Nationale trots

Het is dat het Nederlands elftal vrijdagavond nog met 11-0 van San Marino won en daarmee voetbalhistorie voor Oranje schreef, maar anders was vorige week er voor mij toch wel een geworden van gekrenkte nationale trots. De week was een opeenstapeling van politieke ergernissen.

Dieptepunt daarvan was natuurlijk de discussie over het Koninklijk Huis. Knevel en Van den Brink concludeerden het correct in hun interview met PVV-Kamerlid Andre Elissen over het initiatiefvoorstel van zijn partij: “U heeft eigenlijk een oplossing voor een probleem dat niet bestaat.”

De aap kwam uit de mouw toen nog even de kersttoespraak van de koningin van 2007 werd getoond. Wilders had die beschouwd als een beschuldiging aan zijn adres en riep vervolgens meteen dat de koningin uit de regering moest. Echt handig is die oplossing trouwens niet, want in dat geval zou de ministeriële verantwoordelijkheid verdwijnen en hoeft de koningin haar kersttoespraak helemaal niet meer aan de premier voor te leggen.

Zoals ik hier al eerder heb betoogd: de macht van de koningin is even groot als de onmacht van de politiek. Als de Tweede Kamer zelf wil debatteren over de formatie en zelf een formateur wil kiezen, dan heeft zij die mogelijkheid al. Daarvoor is echt geen grondwetswijziging nodig.

Het initiatiefvoorstel van de PVV zal het overigens wel niet halen, omdat de PvdA die partij niet aan een meerderheid zal helpen. De sociaal-democraten kwamen zelf met een wat minder vergaand voorstel, dat wat mij betreft evenmin deugt. Met alle snelle wisselingen die de politiek tegenwoordig meemaakt is het veel beter om het Koningshuis als vast ankerpunt te hebben.

Het tweede dieptepunt was de opwinding die ontstond over de uitspraken van de politiecommandant in Kunduz. Waar we in Nederland kritiek hebben als de politie niet ingrijpt maar de komst van een arrestatieteam afwacht, maakte de Afghaanse commandant duidelijk dat die luxe in dat land gewoonweg niet bestaat. Als de Taliban ergens een aanslag plegen of mensen gijzelen, gaat de politie er meteen op af. Hulde, zou ik zeggen, maar zo niet een deel van de Kamer. Het kabinet had toch beloofd dat door Nederland opgeleide agenten niet zouden vechten?

Wat mij betreft had minister Rosen-thal net zo moeten reageren als zijn partijgenoot, het Kamerlid Han ten Broeke, die het op Twitter een onzindiscussie noemde. Alsof wij vanuit Den Haag de rauwe werkelijkheid voor de mensen in Afghanistan kunnen bepalen. Zo kun je niet met de Afghanen omgaan, maar ook niet met onze Nederlandse militairen, die je zo voor een onmogelijke opgave plaatst. Laten we na al die jaren in Uruzgan toch wat meer vertrouwen hebben in de professionaliteit van onze krijgsmacht.

Die laatste nationale trots had sowieso al een zware week vanwege de Vastgoednota van Defensie. Dat de kazerne in Budel dicht zou gaan, was geen verrassing, want die wordt al tijden onvoldoende benut, maar dat in Den Haag zowel de Julianakazerne als de Beatrixkazerne dicht moet, was dat wel. De sluiting van het prachtige gebouw van de Julianakazerne gaat me natuurlijk het meest aan het hart, maar verbaasd was ik vooral over het lot van de Beatrixkazerne. Dat is immers het hoofdkwartier van de Koninklijke Marechaussee en een relatief nieuw gebouw. Het hoofdkwartier van de marine blijft wel gewoon in Den Helder, en dat van de luchtmacht in Breda. De landmacht zetelt op de nieuwe Kromhoutkazerne in Utrecht.

Dat die hoofdkwartieren wel gehandhaafd blijven, laat zich zonder twijfel verklaren door de regionale spreiding. Terecht zei minister Hillen dat al die bezuinigingen een lastige puzzel vormen, maar voor het Oranjegevoel was het wel zuur dat uitgerekend de Juliana- en Beatrixkazerne worden getroffen.

Als klap op de vuurpijl werd vrijdag via WikiLeaks het telefoonnummer van de koningin gelekt! Mijn ergernissen over deze week zullen dan ook zeker in het paleis zijn gedeeld. Ik hoop maar dat ze ook daar nog iets van de 11-0 hebben meegekregen. Oranje boven!