Recht uit de ziel
“I don’t trust the past much anymore/It’s not the same as it was before.” Een mooiere openingszin van een liedje zul je dit jaar waarschijnlijk niet meer tegenkomen. Op het eerste gehoor een paradox, totdat je je realiseert dat de mens de neiging heeft om alleen de leuke dingen te onthouden. De regels zijn afkomstig uit Nothing Yet, een van de tien songs van het nieuwe album van Jeff Bridges. Het nummer werd geschreven door Stephen Bruton, de in 2009 overleden gitarist die volgens producer T Bone Burnett model stond voor Bad Blake, de verlopen countryster die Bridges onsterfelijk maakte in de film Crazy Heart. Als Bridges voor die rol geen Oscar had gekregen, dan zou het fameuze Blue Note-label niet op het idee zijn gekomen om de acteur een platencontract aan te bieden. Met andere woorden: eigenlijk is dit een album van Bad Blake. Het is in elk geval moeilijk om naar deze muziek te luisteren zonder daarbij het beeld van deze goedmoedige, bebaarde alcoholist voor ogen te hebben. Wat niet wil zeggen dat Bridges’ rol op deze plaat marginaal is. Sterker nog: als Bruton de mooiste openingszin schreef, dan componeerde de acteur zelf met Falling Short een van de mooiste nummers van de plaat. Hij zingt het als een echte acteur: de inhoud gaat boven de klankvorming, en dat is precies wat hem zo oprecht en bijzonder maakt. Minder oprecht of bijzonder is de productie van T Bone Burnett. Zijn trademark sound – veel reverb, veel geluidjes – begint een beetje een foefje te worden, dat haaks staat op Bridges’ onopgesmukte poëzie, rechtstreeks afkomstig uit de menselijke ziel.
