Spring naar de content

In Memoriam: Weiner World

Ruim een jaar geleden op mijn laatste dag in het kantoor van Anthony Weiner in Washington DC veranderde ik mijn Facebook status in: “Last day in WeinerWorld… boohoo!” Het gewaardeerde congreslid, met wie ik inmiddels ook op Facebook vriendjes was geworden, reageerde met “A Congressman gently weeps…” Ik had toen nooit gedacht dat ik hem ook ooit echt zou zien wenen. Op 6 juni jl. gaf hij in een speciaal ingelaste persconferentie al snotterend toe virtueel vreemd te zijn gegaan met zes vrouwen in drie jaar, en er ruim een week over gelogen te hebben. Het leek het einde van WeinerWorld.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

In het najaar van 2009 kreeg ik de geweldige kans van Humanity in Action en The Lantos Foundation om in 2010 vier maanden een congressional fellowship te doen in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden in Washington D.C.  Het programma is speciaal bedoeld om Europese studenten van binnenuit kennis te laten maken met de Amerikaanse politiek en samenleving. Vanwege mijn christelijke achtergrond had ik gedacht dat ze mij bij één of andere godvrezende Republikein zouden plaatsen, maar uiteindelijk kwam ik terecht bij één van de meest linkse liberalen in het Congres, joods en typisch New Yorks: een heftige persoonlijkheid met een hele grote mond. Ik heb de tijd van m’n leven gehad.

In WeinerWorld – er bestaat een heuse Facebook groep voor huidige en voormalige stafleden met deze naam – is het werk nooit saai. Het Congreslid is enorm veeleisend en pusht zijn staf tot het uiterste. Maar ik heb nog nooit met zoveel plezier zulke lange dagen gemaakt. Ik viel met mijn neus in de boter, want in de winter van 2010 woedde het grote debat rond Healthcare Reform. Dit was bij uitstek de tijd voor Weiner om zich te profileren in de nationale media als vechter voor de gewone man.  Een gevecht vooral tegen de Republikeinen. Een YouTube hit was geboren toen hij ze zonder blikken of blozen herhaaldelijk uitmaakte voor slaven van de verzekeringsindustrie. Tirades met de Republikeinse partij als slachtoffer werden Weiner’s handelsmerk. Legendarisch hoogtepunt was wel zijn kloppende halsslagader, niet onbekend bij zijn stafleden, in het debat rond de zorg voor eerste hulp verleners die door hun werk op 9/11 chronisch ziek zijn geworden.

Weiner was geliefd bij media van links (MSNBC) tot rechts (Fox News). Zijn band met de media wordt mooi geïllustreerd in zijn optreden op het Congressional Correspondents Dinner van 30 maart jl. Dit is Weiner ten voete uit: brutaal en gevat, en vooral de Republikeinen, de Senaat (waar de meeste wetsvoorstellen sneuvelen) en de conservatieve talk show hosts moeten het ontgelden. Ook zijn liefde voor social media komt naar voren. Jammer genoeg zijn het uiteindelijk diezelfde media en social media die Weiner uiteindelijk de das om doen.

Gisteren heeft hij dan zijn aftreden aangekondigd in een zaaltje in Brooklyn, New York. Het is dezelfde plek waar hij ooit als 27-jarige zijn politieke carrière begon met een succesvolle campagne voor de New York City Council. Kon ik mijn ogen niet geloven bij de persconferentie van 6 juni, hier stond weer de Weiner die ik kende. Schouders recht, en volgens mij moest hij nog stiekem lachen ook om de foute grappen die werden gemaakt. Deze man is van plan terug te komen. Terug in het Huis van Afgevaardigden en wellicht als burgermeester van New York, uiteindelijk toch zijn grootste wens. Een joods gezegde luidt op z’n Engels: ”This too shall pass”, ook dit gaat voorbij. Van New Yorkers wordt gezegd dat ze kunnen vergeven en snel vergeten. CNN’s Wolf Blitzer ziet hem terug komen, en zelfs President Obama die hem eerder net als alle anderen afviel, gelooft erin. WeinerWorld krijgt vast een herstart.

Disclaimer: Nee, er is nooit iets onoirbaars gebeurd. De enige foto die ik ooit kreeg is deze. Hij denkt trouwens dat ik uit Denemarken kom.