Sombrero

In 2006 zette singer-songwriter en multi-instrumentalist Zach Condon de muziekwereld op het verkeerde been met zijn debuut Gulag Orkestar, een album dat hij uitbracht onder de groepsnaam Beirut. Wat had Gulag, een naam die wordt geassocieerd met strafkampen in de voormalige Sovjet-Unie, te maken met Beirut? En waarom klonk deze plaat als gemodificeerde Balkanmuziek? De verwarring werd nog groter toen bleek dat deze even vervreemdende als intrigerende klanken waren bedacht door een teenager uit Albuquerque, New-Mexico. Een jaar later, op de Flying Club Cup, nam hij al meer afstand van de Balkan, en op zijn nieuwe album The Rip Tide blijft hij nog dichter bij huis. Zijn warme stem vol vibrato, zijn schetterende trompet en de rijke harmonieën van de koperblazers roepen beelden op van de clichématige portrettering van Mexicaanse orkestjes – denk aan enórme sombrero’s – in vooroorlogse Hollywood-films. Een beeld dat trouwens aangenaam wordt verstoord door een zangerig harmonium en een kakelende ukelele, twee instrumenten die Condon ook bespeelt. Tromgeroffel completeert een klankbeeld dat verrassend en pakkend zou zijn geweest als we het op de vorige albums al niet aan hadden horen komen. The Rip Tide is op zich een mooi album, met als grootste bezwaar dat de nummers zich niet al te veel van elkaar onderscheiden. En dat maakt de muziek na een nummertje of vier toch een beetje tot een aha-erlebnis.