Waarom moet de fietser opdraaien voor belabberde gemeenteplanning?
Het lijkt wel of de gemeente Utrecht een hekel heeft aan fietsers: eerst worden ze gestraft omdat er niet genoeg fietsenrekken zijn – fietsen die buiten de rekken staan worden verwijderd – en nu er dan eindelijk een oplossing voor het probleem is bedacht, is de fietser wéér de pineut.
Het is een probleem waar de grote steden al jarenlang mee kampen: het overschot aan fietsen rondom de stationsgebieden, in combinatie met een tekort aan fietsenrekken. Zelf ondervind ik hier bijna dagelijks hinder van, als ik om kwart over acht ‘s ochtends mijn fiets tracht te stallen op Utrecht Centraal: alle rekken zitten tjokvol. Wegmoffelen tussen de gestalde fietsen gaat soms nog net, maar anders wordt het toch echt een boom of een muurtje.
Niemand die daar last van heeft, denk je dan. Niemand, behalve de gemeente, die op grond van de Algemene Plaatselijke Verordening wekelijks rondjes langs de fietsenmassa maakt om alle ‘ongehoorzame gevallen’ buiten de rekken van een knipbeurt te voorzien en in een laadbak te mieteren. Deze fietsen belanden vervolgens in een fietsendepot, op een afgelegen industrieterrein, dat twee dagen per week zijn deuren geopend heeft – op werkdagen wel te verstaan, en dus ontzettend onhandig. Vervolgens mag je 12,50 euro administratiekosten afrekenen en, als je pech hebt, moet je een nieuw slot kopen.
Dit is mij nu vier keer overkomen. Eigen schuld, dikke bult, kun je denken, maar ik wil het toch even voor mezelf opnemen: het is immers niet míjn fout dat er niet genoeg fietsenrekken zijn. Het is de gemeente die faalt in het vinden van een oplossing voor het fietsenprobleem.
Lange tijd heb ik geloofd dat het een onmogelijke taak is om genoeg fietsenrekken rondom het stationsgebied te plaatsen – er is immers geen vrij plekje meer te bekennen – maar tot mijn verrassing las ik gisteren in de Volkskrant dat de gemeente Utrecht van plan is om rondom het station vijf overdekte stallingen te bouwen met 22.000 fietsparkeerplekken. Daarmee zou het probleem opgelost zijn. Fijn, halleluja! Maar wat blijkt nu: de fietser moet opdraaien voor de kosten. Onbetaald stallen wordt ‘afgeschaft’. Wie zijn fiets in de buurt van het station wil parkeren, moet een flink eind lopen.
Oké, dus de gemeente is jarenlang niet in staat om genoeg fietsenrekken te plaatsen rondom het stationsgebied en straft het mensen die hier de dupe van zijn. Vervolgens weten ze dus hoe ze het moeten oplossen, maar dan moet de fietser daar wel voor opdraaien door verplicht te gaan betalen. Daarmee stimuleert de gemeente dat mensen de auto of bus naar hun werk pakken. En was dat niet juist waar de gemeente Utrecht zo op tegen was?
