Zelfportret: Robert Kranenborg

Wat is uw huidige gemoedstoestand?
Ik voel onvrede omdat mijn tijdsverdeling niet in balans is. Ik hou van diversiteit; daarom ben ik ook uit het vak gegaan. Ik wilde mijn veertig jaar ervaring op uiteenlopende manieren met anderen delen. Maar momenteel slokken televisieopnames mijn meeste dagen op, terwijl ik daarnaast als adviseur met veel andere projecten bezig ben. Multitasking brengt me soms in verwarring.
Wie zijn uw helden?
Op mijn vakgebied zijn dat grote Franse chefs zoals Alain Senderens, Pierre Garniers en Alain Passard.
Aan wie ergert u zich?
Aan mensen die het erbij laten zitten en de handdoek in de ring gooien. Wat dat betreft ben ik niet de ideale uithuilschouder.
Lijkt u op uw moeder?
Mijn nuchterheid en zakelijkheid heb ik van mijn vader en mijn emotionele kant van mijn moeder.
Wat is uw grootste angst?
Ziek worden. Het lijkt me erg om qua verzorging afhankelijk te zijn van anderen.
Wat zijn uw dagdromen?
Verre reizen maken. Ik zou het ook leuk vinden om een restaurant in Amsterdam te hebben. Gewoon iets kleins. Voor een zestiger is het fysiek niet meer op te brengen om een sterrenrestaurant te beginnen.
Bidt u weleens?
Op mijn manier. Dan denk ik heel sterk aan bepaalde mensen of omstandigheden in de hoop dat het op een of andere manier gehoord wordt.
Bent u aantrekkelijk?
Als mens in eerste instantie niet. Ik heb een uitgesproken mening en stel me soms zakelijk en hard op. Over het algemeen zijn mensen toch wat bang voor confrontaties. Mijn vrouw vindt me natuurlijk wel aantrekkelijk. Ze vond mijn handen altijd erg mooi, maar die worden nu wat rimpelig.
Bent u monogaam?
Ja. Ik flirt graag, maar ik ken de grenzen van het spel. Voordat ik rond mijn dertigste een serieuze relatie kreeg met mijn vrouw, heb ik  alleen maar gefeest en had ik in ieder stadje een ander schatje.
Wat is uw definitie van geluk?
Het succesvol invullen van de verantwoording die je hebt genomen voor je gezin.
Wanneer heeft u voor het laatst gehuild?
Dat moet in de afgelopen maand zijn geweest. Ik huil regelmatig. Bijvoorbeeld om kinder- en dierenleed. Ik raak ook snel ontroerd door muziek.

Lees het hele artikel in de HP/De Tijd van deze week.