De toekomst van het verleden

Tegelijk met het nieuws dat tijd slechts een uitvinding van de mens is, doken overal talloze kenners op die verheugd meldden dat dankzij de mogelijke falsificatie van Einsteins theorieën een tripje terug in de tijd nu niet lang op zich zou laten wachten (‘lang’ is natuurlijk relatief, als tijd niet bestaat).

In De Wereld Draait Door probeerde een wonderkind (‘wonderkind’ is natuurlijk relatief, als je idool Armin van Buuren is) het nieuws te duiden voor simpelen van geest: als je terug in de tijd reisde, moest je dat niet te ver doen, anders kwam je in een tijd waarin je nog niet geboren was en dan bestond je dus niet.

Dus.

Het duurde een paar dagen voor de implicaties van de ontdekking voor de sportwereld helder werden, maar het begint nu langzaam op gang te komen. Vorige week bijvoorbeeld kwam een geheim rapport boven water waarin drie Duitse voetballers uit het WK-team van 1966 van doping worden beschuldigd. Nou ja, doping… Efedrine. Efedrine wordt gebruikt ter bestrijding van verkoudheid, dus in plaats van kwade opzet zou je hier ook een mini-epidemie kunnen vermoeden. Desalniettemin heeft de FIFA een grootschalig onderzoek aangekondigd. Wat er onderzocht zal worden is onbekend, evenals de gevolgen van een eventuele bevestiging van wat in de Duitse pers vermoedelijk als het ‘Der Efedrin Betrug’ bekend zal komen te staan. De Duitsers verloren die finale immers met 4-2 van de thuisspelende Engelsen, onder meer door een dubieus doelpunt van Geoff Hurst: een bal die via de lat op dan wel over de doellijn zou zijn gestuiterd en waarop inmiddels meerdere generaties Britse en Germaanse natuurkundigen zijn afgestudeerd. Misschien dat de FIFA die vermeende goal dan ook meteen even kan meenemen in haar onderzoek.

Het zijn dit soort onderzoeken waarin de neutrino’s de sport een enorme dienst kunnen bewijzen. Een camera op de doellijn in ’66, een onomkoopbare huisarts in de Duitse kleedkamer – de geschiedenis van de sport (die van onrechtvaardigheid en nepperijen aan elkaar hangt) kan dankzij een paar kleine ingrepen eindelijk zijn definitieve, eerlijke beloop krijgen.

We zouden een stevige bewaker naar het Hiltrup Hotel anno 1974 kunnen sturen, met als opdracht alle ‘nackte Mädchen’ bij Cruijff uit de buurt te houden. Johan helemaal uitgeslapen aan de start van de finale; dan wil ik nog weleens zien wie er wint. De mogelijkheden zijn eindeloos. Ook financieel: wedstrijden die al lang geleden zijn gespeeld, kunnen opnieuw live op televisie worden uitgezonden. Youri Mulder die een wedstrijd van zijn vader analyseert, Eddie the Eagle die het Vierschansentoernooi op zijn naam schrijft, Michael Boogerd die de Tour wint en Fanny Blankers-Koen die niet alleen alle hardloopnummers overheerst, maar ook het olympisch sjoelkampioenschap alsmede het WK Dwergwerpen.

Nooit meer een last minute-zege van Bayern München.

De geschiedenis wordt maakbaar. Alles wordt heden.

Op Twitter verschijnen de hele dag berichten als: “BREKEND. Ali neer tegen Foreman!” en “Straks Geesink in de finale #zinin Hoe laat? #durftevragen?”

Afgelopen zaterdag keek ik op RTL 4 naar een tenniswedstrijd. Krajicek-Haarhuis. Live. Stramme mannen in glimmende shirts sloegen elkaar de bal toe onder het toeziend oog van enkele honderden dodelijk verveelde toeschouwers, die aan wankele bistrotafeltjes wachtten tot het afgelopen was.

Als ik het goed inschat, zullen veteranentoernooien binnenkort gelukkig voorgoed verleden tijd zijn. Maar zeker weet je het nooit.

Niemand weet wat het verleden nog allemaal voor ons in petto heeft.