Spring naar de content

Over Neelie en over God

Waarin de hoofdrolspelers afwezig waren op de feestjes te hunner ere.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

Over het volop in de media aangehaalde boek Neelie Kroes, met de subtitel Hoe een Rotterdams meisje de machtigste vrouw van Europa werd van de journalisten Stan de Jong en Koen Voskuil bleken tot in de hoogste kringen enige misverstanden te bestaan. Ook VVD-coryfee Hans Wiegel maakte zijn opwachting bij de officiële presentatie, met in zijn kielzog oud-Telegraaf-journalist Thomas Lepeltak. Wiegel, die volgens eigen zeggen was gekomen om zijn ‘goede vriendin Neelie drie zoenen’ te geven, wist niet dat het hier een niet-geautoriseerde biografie betrof, en dat het te kussen object wijselijk van de presentatie was weggebleven.

Improvisator Wiegel verkoos veiligheidshalve gelijkvloers te blijven, terwijl op het schellinkje de officiële handelingen werden verricht die bij een presentatie horen. Fotografen werden niet zonder meer geweerd aan de VVD-tafel, maar toen een hunner Wiegel het boek in de hand duwde met de kennelijke bedoeling er een feestelijk plaatje van te maken, weigerde deze koel doch beslist. Even later was de vogel gevlogen. De journalisten op het schellinkje was dit alles ontgaan, want zij hadden slechts oog voor elkaar. De beide auteurs zijn praktisch bij elk medium in dienst geweest, waardoor de presentatie wel een bijeenkomst van Nieuwspoort leek. Zelfs Nieuwspoort-portier Max van Weezel was present, maar Grand Café Ovidius valt buiten zijn jurisdictie.

Minder lawaaiig was de presentatie van literair tijdschrift De God van Nederland, want de Heere doet Zijn werken bij voorkeur in stilte. De presentatie was zeer toepasselijk in het Gebed zonder End. Het straatnaambord van deze Amsterdamse steeg is dermate populair onder verzamelaars, dat de gemeente uit arren moede de naam op de gevel heeft laten schilderen, nadat het bord voor de zoveelste keer was gestolen. Dat lot deelt het doodlopende straatje overigens met de Dubbeleworststeeg, waarvan het straatnaambord bij homo-verzamelaars in trek is. Maar dit verslag dreigt nu een opstel over kleptomanie te worden, dus terzake.


De geestelijke vaders van De God van Nederland zijn de oud-PC-redacteuren Bob Polak en Vic van de Reijt. Nijgh & Van Ditmar-uitgever Van de Reijt, die met eigen geld in deze productie zit, staat om zakelijke redenen met de nom de plume Frederik van der Kamp in het colofon. Overigens staan er wel Nijgh-auteurs in het eerste nummer, onder wie Annemarie Oster, Renske Jonkman en cabaretier Jeroen van Merwijk, van wie dezer dagen een pamflet verscheen met de intrigerende titel Meneer van Merwijks laatste woord over kunst & cultuur. Daarna kan iedereen weer gaan twitteren. C.J. Aarts verdiepte zich in Jan Blokker en ontdekte dat deze publicist liefst honderd boektitels op zijn naam heeft staan. De overleden cursiefjesbakker gaat alsnog de geschiedenis in als een kampioen, die menig beroemd veelschrijver op zijn of haar gebied verslaat.

De boekensnuffelaar op foto zes is fijnproever Piet Schreuders. Die heeft slechts oog voor grafische hoogstandjes. Gaat dat zien!