Heer-lijk!
Ik meen dat Kees Fens er eens een stukje over heeft geschreven, of misschien wel een essay: bladerend lezen. Een boek op een willekeurige plek openslaan, terug- en vooruitbladeren, favoriete passages opzoeken, je laten verrassen door vergeten of nooit gelezen stukken, zonder je te hoeven bekommeren om verhaallijnen, thema’s of karakterontwikkeling. Het ene boek leent zich er beter voor dan het andere. Met de meeste romans is het lastig.
Marcel van Roosmalens Het is nooit leuk als je tegen een boom rijdt is perfect om in te bladeren. En trouwens ook om achter elkaar uit te lezen; het één sluit het ander niet uit. Korte stukken uit Nederlandse (dag)bladen, waaronder HP/De Tijd, zelden langer dan zes pagina’s, laagdrempelig, hilarisch, elke pagina is goed voor een lach. De stukken staan er op alfabetische volgorde in, wat ook een aanmoediging lijkt om vooral veel te bladeren.
Je zou het journalistiek kunnen noemen, maar bij Van Roosmalen draait het (godzijdank) niet om de journalistieke analyses of opinies. De reportages zijn vooral een excuus om zijn onderwerpen – bekende Nederlanders, tv-programma’s, symposia, massagesalons – in al hun kneuterigheid af te beelden. De lulligheid druipt van elk zinnetje, elk citaat, af. (Wilders die na een glas jus zegt: “Heer-lijk! Vitamientjes.”)
Regelmatig krijgt hij ruzie, vooral met persvoorlichters, fotografen en ambtenaren. Niet dat hij daarnaar op zoek is. Zowel zijn schrijfstijl als zijn werkwijze is laconiek, tegen het onverschillige aan. Het is meer dat de mensen om hem heen iets te sterk geloven in hun eigen onzin, en beginnen te steigeren bij elke milde uiting van kritiek en gezond verstand. De hel bestaat uit persvoorlichters, fotografen en ambtenaren, laat Van Roosmalen zien. En aan de poort wordt je gevraagd: wat is je insteek?
Dit is een boek om altijd binnen handbereik te hebben.
Marcel van Roosmalen: Het is nooit leuk als je tegen een boom rijdt. Meulenhoff, €18,95. Ook verkrijgbaar via www.ako.nl.
