Spring naar de content

‘Niet meer bellen, vieze vuile hond!’

Iedere week een artikel in zijn geheel op de site. Deze week een artikel over de biografie van Emile Ratelband.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Mark Traa

Dat had Henk Verhaeren, auteur van de binnenkort te verschijnen biografie van Emile Ratelband, niet verwacht. Geruime tijd trok hij op met de positiviteitsgoeroe om zich een beeld te vormen van diens leven en werk, en nu wordt hij door diezelfde Ratelband belaagd met uiterst nare telefoontjes en mails. Want op het laatste moment heeft het subject van Ik, Ratelband – Een verpletterend portret zijn medewerking ingetrokken. Sterker nog: hij wil de verschijning van het boek tegenhouden.

Om dat doel te bereiken haalt hij alles uit de kast, aldus Verhaeren. “Hij dreigt beslag te laten leggen op mijn bezittingen, hij zegt dat ik achter me moet kijken wanneer ik op straat loop. Hij belt mijn vrouw, mijn moeder en mijn schoonmoeder om te zeggen dat ik aan de drank ben.” Juridische stappen blijven nog uit, maar dat is volgens Verhaeren alleen maar omdat Ratelband verwacht dat het extra publiciteit zal geven aan het boek.
De ondertitel van dat boek wordt in elk geval geheel waargemaakt. Het is een verpletterend portret geworden; een hilarisch relaas over ongekende staaltjes grootspraak, over mislukte zakendeals, gemankeerde relaties, levensgevaarlijk rijgedrag, onsmakelijke eetgewoonten en amechtige pogingen om media-aandacht te krijgen.

Verhaeren registreerde alles genadeloos – mét toestemming. Ratelband, in een telefoongesprek met een onbekend gebleven man: “Ik zeg jou: als je die Russische wijven eenmaal hebt meegemaakt, kom je nooit meer terug. Dan denk je bij jezelf: ‘Wat een gekloot thuis. M’n portemonnee afdragen en nog een grote smoel krijgen ook. En neuken willen ze niet.’ (–) Met die Russinnen is het elke dag drie keer d’r op.”

Dat soort taal dus. En nu we toch bezig zijn, zó scheept Ratelband een hinderlijke beller af: “Niet meer bellen, vieze vuile hond, vieze vuile klootzak. Ik maak je kapot, vuile vieze teringlijer dat je daar rondloopt. Vies vuil stuk stront, onderkruipsel, ik krijg je een keer te pakken vrind, dan maak ik gehakt van je!” Dan is de kwalificatie van iemand als staatssecretaris Fred Teeven (“Wat een idioot is dat. Vuile vieze oplichter, vuile vieze leugenaar”) nog bijna vriendelijk te noemen.

Ratelband vertelt in het boek zonder gêne over zijn avonturen als ondernemer. Zoals die keer dat hij in Duitsland poffertjes wilde gaan verkopen. “Die Duitsers wilden geen poffertjes vreten op straat. Ik haalde mijn kinderen van school, stak ze in Volendamse klederdracht en trok mijn vrouw Jenny een Volendams kostuum aan. Zo liet ik ze die poffertjes uitdelen. Nou, toen wilden die moffen ineens wel poffertjes vreten.”

Het boek is er inmiddels als e-book, aldus uitgever Pim Christiaans van CocoBooks. Begin november verschijnt de papieren versie, wat Ratelband ook nog moge roepen. “Hij beweert dat er een document is waarin staat dat hij toestemming moet geven voor verschijning, maar dat is er helemaal niet.” Verhaeren: “Hij wilde zelf graag een kritisch boek en werkte enthousiast mee, tot hij het eindresultaat zag. Ik had over bepaalde passages best willen onderhandelen, maar hij wil dat niet.”

Emile Ratelband bleek niet in de gelegenheid om tijdig HP/De Tijd te woord te staan. Maar een citaat uit zijn inmiddels ongeautoriseerde biografie mogen we veelzeggend noemen: “Je weet wat je aan me hebt. En bevalt het je niet, nou, dan moet jij dat zelf maar weten, flikker maar op dan, klootzak. Dan ben je me kwijt. En dan nog maar eens kijken wie daar het meeste spijt van krijgt.”

Onderwerpen