Moniek Toebosch

Ze hing jubelend aan nieuwgevonden dakgoten zonder enige hoogte onder ogen te zien en sprong over ongekende sloten zonder breedte of diepte te willen weten. Haar kunst is het pure durven. Daar staat ze, en kan niet anders. Engelen gaan met haar op de loop, en ieder uiterste zet zij alsnog in beweging. Haar ego opgedeeld, is haar echo oneindig, en zijn performance, muziek, beeld en woord, evenals de ruimte in ons allen, ruimhartig gegroeid. Wat zou ik graag andermaal haar aanval ondergaan.