Zielsmuziek

De vrouwen in de indierockscene bloesemen als nooit tevoren. Tegenover pionierende heldinnen als Patti Smith, Joni Mitchell, Björk of Kate Bush staan tegenwoordig minstens even grensverleggende acts als St. Vincent, EMA, Laura Marling en Warpaint. En Leslie Feist natuurlijk, de intrigerende vrouw die naast haar rol in het collectief Broken Social Scene ook een indrukwekkende solocarrière neerzette als kortweg Feist. Eerder dan het karakteristieke meisje-met-gitaar toont Feist zich, net als veel van haar generatiegenoten, eerder een muzikant in de breedste zin van het woord. Feist laat ook op Metals weer horen dat ze aan het hoofd staat van een band met zowel visie als urgentie. De noodzaak van het muziek maken kondigt zich in de openingstrack The Bad in Each Other letterlijk met tromgeroffel aan. Een folksy nummer is het, met een heerlijke gitaarlick en in de onderstroom een baritonsax die klinkt als een nijdige zwerm bijen. Feist houdt het hoge niveau een albumlang vast, of dat nou in het verontrustende A Commotion is, of in het breekbare Comfort Me. “When you comfort me,” zingt ze, “it doesn’t bring me comfort, actually.” Hetzelfde zouden we tegen Feist willen zeggen. Metals lijkt bedoeld als balsem voor de ziel, maar blijft ondanks de onmiskenbaar heilzame werking toch knagen aan de ziel.

Trade con bold italic>Ruud Meijer