De nieuwe conservatieven: Arie Boomsma en Thierry Baudet

Tweehonderd jaar lang hebben het liberalisme en het socialisme de boventoon gevoerd, betoogt Thierry Baudet. Het liberalisme wilde het individu emanciperen van zijn achtergrond, van zijn familie, van zijn kerk. Het socialisme streed voor sociale en economische rechtvaardigheid. Beide stromingen zijn min of meer succesvol geweest. Maar nu vragen we ons af wat we nog delen met elkaar. Wat is onze gemeenschap nog waard? Baudet: “De discussie over nationale identiteit gaat hierover. Alles is gefragmenteerd. De grote samenleving bestaat niet meer. Conservatisme zoekt het kader voor dat bevrijde individu.”
Thierry Baudet is een coming young man in de Nederlandse intelligentsia. Hij is universitair docent en promovendus aan de rechtenfaculteit van de Universiteit Leiden en columnist voor NRC Handelsblad. En hij is verklaard conservatief. Geestverwant Arie Boomsma is televisiepresentator, schrijver en waar- schijnlijk Nederlands meest begeerde vrijgezel. In oktober verscheen zijn debuutroman Relishow. Onlangs werd Boomsma bovendien uitgeroepen tot ‘positiefste Nederlander’. Is hij echt zo positief? Boomsma: “Zwelgen in verdriet en pijn vind ik ook fijn. Het lijden is toch interessanter. Maar ik zie wel altijd een uitweg. Ik heb weinig met cynisme.”
We spreken Baudet en Boomsma kort voor het verschijnen van de bundel Revolutionair verval en de conservatieve vooruitgang in de achttiende en negentiende eeuw, die Baudet samen met publicist en advocaat Michiel Visser samenstelde. In 2010 verscheen hun eerste bundel: Conservatieve vooruitgang.

De aanleiding van dit gesprek is dat jij, Thierry, graag het tweede deel van Conservatieve vooruitgang aan Arie Boomsma had willen aanbieden, omdat hij het toonbeeld is van een nieuwe conservatief.
Baudet: “Arie werkt op zijn eigen manier de dingen uit die je in het conservatieve gedachtegoed tegenkomt. Zoals de rol van religie in de samenleving, de verhouding tussen liefde en seks, normen en waarden. Oude instituten, zoals de kerken, hebben niet meer de aantrekkingskracht die ze vroeger hadden. Maar het is wel belangrijk dat bepaalde waarden overeind blijven. Zonder de dogmatiek van vroeger.”
Welke waarden?
Boomsma: “Veel mensen maken zich druk om de richting die we op gaan. We leven in een conflictperiode. Ik heb zelf geen algemeen gevoel van angst, maar ik vind het wel een spannende tijd. We gaan weer nadenken over grote thema’s, die je al snel conservatieve thema’s noemt: liefde, trouw, maar ook de politieke koers van een land. Niemand zegt meer: ‘Zó zit het.’ Zaken zomaar invullen is minder gemakkelijk. Zelfs links en rechts in politieke zin bestaan niet meer echt. Ik geef toe, het woord conservatisme heeft een ouderwetse lading. Net als feminisme; er is geen jonge vrouw meer die zichzelf nog feminist noemt. Ik vind het leuk hoe Thierry zich in de afgelopen jaren heeft gemanifesteerd, als een soort advocaat van het nieuwe conservatisme. Maar ik vraag me ook wel eens af: wat wordt er nog geconserveerd?”

Lees het hele artikel in de HP/De Tijd van deze week.