Terreur in lijn 3
De Amsterdamse Ruben wordt in augustus vorig jaar door een groep jongeren in de tram mishandeld en daarna neergestoken, omdat hij hen aansprak op asociaal gedrag. Iedereen spreekt er schande van, maar als snel wordt het stil. HP/De Tijd sprak het slachtoffer, een verdachte en een getuige en was bij de rechtszaak.
Het is zondag 1 augustus 2010, een dag als iedere andere dag. Goed, de missie in Uruzgan wordt beëindigd, Guus Hiddink treedt aan als bondscoach van Turkije en de Amsterdamse grachtengordel wordt op de Werelderfgoedlijst van de Unesco geplaatst. Maar verder sukkelt de dag geruisloos voorbij, onder een spetterend buienfrontje dat over het land trekt. Niet over het Oosterpark in Amsterdam; daar blijft het stralend weer. Een gelukje voor de tienduizend bezoekers van het gratis muziekfestival Appelsap dat er plaatsvindt. Het is een relaxte middag, met artiesten als Kleine Viezerik, De Jeugd van Tegenwoordig en de rappers Adje en Jayh.
Tot laat in de avond vullen de Amsterdamse trams zich met festivalgangers op weg naar huis. Zo ook tramlijn 3 in de richting van Amsterdam-West. Op de halte Wibautstraat, twee blokken verwijderd van het Oosterpark, stapt een groep jonge Surinamers in. Ze hebben twee honden bij zich. Twee mannen gaan voorin zitten, de andere blijven achterin staan. De sfeer in de tram slaat direct om. De beide mannen die voorin zijn gaan zitten, praten op luide toon. Ze maken opmerkingen in de richting van een stelletje dat kort na hen is ingestapt. Op de halte Ferdinand Bolstraat stapt een gedrongen Amsterdammer met een witte kniebroek in: Ruben, 26 jaar en in het dagelijks leven koerier. Ook Ruben loopt naar voren en gaat in de buurt van de twee Surinamers zitten, aan de andere kant van het gangpad. Hij houdt ze nauwlettend in de gaten, en niet zonder reden: de kleinste van de twee, duidelijk zwaar onder invloed, begint te spugen op de vloer van de tram. Niet één keer, maar herhaaldelijk. Ruben besluit er wat van te zeggen. Gewoon, omdat het niet kan: spugen op de vloer van een tram. Dan verandert 1 augustus 2010 voor hem in een dag die hij nooit meer vergeet.
Vanaf dat moment ook lopen de lezingen van de gebeurtenissen zo ver uiteen dat we hier volstaan met de feiten waarover alle betrokkenen het eens zijn. Na de opmerking van Ruben ontstaat een worsteling tussen hem en de vriend van de spugende man. Een paar tellen later komt ook de groep Surinamers die achter in de tram staat naar voren en keert zich tegen Ruben. Die is weliswaar een verdienstelijke amateur-worstelaar, maar tegen deze overmacht is hij kansloos. Hij krijgt klappen en schoppen. De vechtende kluwen belandt tegen de tramdeur, de tram stopt bij de halte Overtoom, de deuren gaan open en het gezelschap gaat buiten door met het molesteren van Ruben. De trambestuurder sluit de deuren en gaat er ijlings vandoor. Op een gegeven moment lijken de mannen Ruben met rust te laten en te vertrekken, maar dan keren enkele jongens – minderjarigen nog– terug: één geeft hem een karatetrap, een ander steekt hem met een mes. Ruben wordt bont en blauw wakker in het ziekenhuis.
Lees het hele artikel in de HP/De Tijd van deze week.
