Spring naar de content

Ik geloof niet meer in de euro. U wel?

Wie er nog in gelooft mag het zeggen.
Ik geloof er niet meer in.
Al behoorlijk lang niet trouwens.
De euro.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Boudewijn Geels

Het is de Volkskrant van vanochtend die mijn laatste restje geloof de bodem in heeft gestampt. Op pagina 3 staat een bericht met de kop: ‘Leiders oneens over weg naar redding euro’. De Europese leiders zijn ‘hopeloos verdeeld’, lees ik. Maar dat wisten we eigenlijk al. Het is vooral het groepsinterview met vier gezaghebbende economen dat me nekt. De enige die die nog unverfroren achter de euro staat, is Bas Jacobs. Hij stelt dat de discussie een ‘gepasseerd station’ is. “You can not unscramble a scrambled egg.”

Maar Arjo Klamer betwist dat. “De euro redden is niet een kwestie van willen, maar van kunnen. Ik denk niet dat het kan. Deze muntunie voldoet niet aan de criteria waar een muntunie aan moet voldoen. We kunnen dus beter erkennen dat de euro een gigantische fout was.” Maar ja, voegt hij daaraan toe: “Iedereen in het establisment móét zeggen dat hij voor de euro is. (–) De euro is bijna een evangelie. Een geloof. Ons wordt bezworen dat de euro gewoon een zegen is.”

Waarna Arnoud Boot de spijker op z’n kop slaat: “Het waren politici die voor de euro hebben gekozen, geen economen. En het zijn nog altijd politici die niet op deze keuze durven terugkomen.”
Als dit soort hooggeleerde heren definitief ‘om’ zijn én dat nu dus hardop durven zeggen, waarom zou de burger dan moeten blijven geloven dat het wel goed komt met die euro?

Gistermiddag lieten ook de fractieleiders van de VVD, het CDA en de PvdA hun licht over de euro schijnen, in NRC Handelsblad. Mijn conclusie na lezing: ze hebben werkelijk geen flauw benul hoe we uit deze crisis moeten komen.

Dat we erin zijn geraakt, is de schuld van de politici die in de jaren negentig en begin jaren nul en masse de slechts denkbare eigenschap voor een politicus hebben geëtaleerd: naïviteit. Nadat HP/De Tijd dat afgelopen zomer al deed, plaatste ook de Volkskrant afgelopen zaterdag een reconstructie van het eurodebacle. De haren rijzen je te berge. Oud-diplomaat en minister Ben Bot (CDA): “In de stukken waren de cijfers in orde, maar iedereen wist wel dat de Grieken zaten te knoeien. Maar ja, het is pijnlijk om ronduit te zeggen: jullie belazeren de kluit.”

En dus werd de burger belazerd. Die burger heeft er recht op dat politici eindelijk stoppen met ‘politiek wensdenken’ (zoals Frits Bolkestein het in het artikel noemt) en nu snel doen wat het meest logisch c.q. onvermijdelijk is. Wát dat dan ook moge zijn.

Onderwerpen