Sidney Vollmer: ‘We rammen die achterbak vol met lampen, kratten en statieven’
Regisseur en schrijver Sidney Vollmer houdt niet echt van auto’s, wel van mooie dingen. Vollmer: “Ik ken maar zéér weinig mooie Daihatsu’s, maar sommige auto’s vind ik gewoon plaatjes. Jaguar, Aston Martin, Chevrolet, Jaguar en de duurdere Mercedessen – de CLS is een droomauto. Maar ik ga geen motorklep opentrekken om olie te besnuffelen of velgen poetsen. Dat gezegd hebbende, koop ik een oldtimer Porsche – een 911 of een 928 – als mijn debuutroman Alles ruikt naar chocola meer dan tienduizend keer over de toonbank gaat. Of een Opel Manta 1974 of 1970. Al was het maar voor één jaar, om hem dan weer te verkopen, omdat ik het onderhoud niet kan betalen. Work hard, play hard.” En al was het maar voor één keer: “Ik zou wel zo’n monstertruck willen besturen in een Amerikaanse modderarena. Over een stuk of tien auto’s heen razen.”
Tot vorig jaar verplaatste Vollmer zich voornamelijk per trein of op een van zijn twee ‘brakke’ fietsen. “Ik heb er één in Utrecht, waar ik woon, en één in Amsterdam. Daar staat al drie jaar een verroeste Union-fiets weer en wind te trotseren om mij indien nodig rapidamente naar mijn afspraken te brengen. Die fiets ratelt als een malle en wordt letterlijk bij elkaar gehouden met tiewraps, gaffer tape en een stukje henneptouw. Ik vind hem schilderachtig mooi met zijn roestplekken, zijn uitgeholde koplamp waar nu een Hema-lampje in zit en zijn nét te hoge zadel.”
De Volvo waarin hij sinds vorig jaar rijdt en die hij deelt met een vriend, is zijn eerste auto. “Toen we gingen zoeken, zag ik bij een garage een Opel Manta, piekfijn in orde. Maar de eigenaresse wou hem niet verkopen; hij was bestemd voor haar twaalfjarige kleinzoon.” Dus werd het de Volvo. Duidelijk tweedehands. “De garagehouder van wie we hem kochten, vertelde dat-ie veiliger gebouwd is dan de nieuwe Volvo’s. Hij is ideaal voor regieklusjes: we rammen die achterbak vol met lampen, kratten en statieven, en kunnen weg. Een surfboard op het dak gaat ook prima. Hij is zuinig en als ik moet optreden in Wymbritseradiel, ben ik er stukken sneller dan met het openbaar vervoer.”
Wat vindt hij leuk in het verkeer? “Keihard meezingen met muziek en luisteren naar de podcasts van The Moth, bijvoorbeeld: ‘True stories, told live, with no notes’. Ik zit geregeld met een brok in mijn keel achter het stuur, of te schateren om die verhalen. Het allerleukste is natuurlijk een parkeerplek bemachtigen doordat iemand op de plek van mijn bestemming nét weggaat.” Hoewel hij zich ergert aan de maximumsnelheid op snelwegen en trajectcontroles, heeft Vollmer geen kort lontje tijdens het rijden. Zijn oplossing: yoga. “Daarna voel ik me alsof ik heerlijk heb gegeten, gevreeën en geslapen. Al mijn behoeftes lijken vervuld, mijn ergernis verdwenen. “Namasté!
Bouwjaar: 1993
Gewicht: 1324 kg
Motorinhoud: 1986 cc
Vermogen: 112 pk
Topsnelheid: 175 km/u
Acceleratie: 0-100 km/u in 13,0 sec
Gem. verbruik: 1 op 10,3
Aanschafprijs: €2.000
