WWW
Vorige week stond ik voor een collegezaal vol twintigers te vertellen over het spannende leven als hoofredacteur van HP/De Tijd.
Ik hoop dat u de ironie in bovenstaande zin heeft meegekregen.
Alhoewel ze allemaal ook wel hoofdredacteur wilden zijn (ambitie is geen enkele generatie vreemd), had geen van deze studenten een abonnement op mijn blad. Of op dat van een van mijn naaste concurrenten. Velen lazen wel kranten, maar bij navraag bleken dat vooral de gratis varianten te zijn. Slechts een enkeling had daadwerkelijk een abonnement op een betaald dagblad.
Nou is het met dit soort rondvragen zaak niet te vooringenomen te zijn. Toen ik begin twintig was, kon ik me ook geen krantenabonnement veroorloven, omdat al het geld dat ik binnen kreeg rechtstreeks naar de kroegbaas van mijn toenmalige stamcafé ging. Maar ik was wel apetrots, jaren later, toen ik mijn eerste abonnementsgeld voor een landelijk dagblad mocht overmaken en vervolgens iedere ochtend om zes uur de brievenbus hoorde klepperen voor mijn eigen exemplaar.
Dat, weten we inmiddels allemaal, behoort niet meer tot de belangrijke wensen van nieuwe generaties. Waarmee niks gezegd is over hun informatiebehoefte. Ik denk dat zelfs mijn zoon van veertien inmiddels meer over de wereld buiten Nederland weet dan ik op die leeftijd. En de gemiddelde ontwikkelde twintiger leest zich suf. Surfend wel te verstaan. En vooral gratis. Want onze intelligente bazen hebben twintig jaar geleden, in de angst de boot te missen, de ongelooflijke fout gemaakt te doen alsof nieuws op internet niks kost. Alsof het niet vergaard, geschreven en bewerkt moet worden. En daar plukken we nu de wrange vruchten van.
Het zijn geen nieuwe inzichten die ik u hier bied, ik weet het. Maar het zijn mijn gedachten op een ochtend dat wij dit geliefde tijdschrift drukklaar maken en tegelijkertijd onze site weer updaten, met meer nieuws, meer opinie, meer leesvoer. Neem er eens een kijkje: hpdetijd.nl.
U vindt er wel ons dna, maar niet de stukken uit het weekblad, want daarvoor moet u nog naar de kiosk, of de brievenbus (abonneer u nu: ook via hpdetijd.nl). De grote vraag voor ons en de rest van de journalistiek is: hoe gaat dit verder? Waar vindt de integratie van blad en website plaats? Hoe en wanneer? Wij hebben het antwoord nog niet, maar werken wel iedere dag aan de oplossing. Hoopvol. Zoals ik afgelopen week ook hoopvol kon zijn, toen ik die twintigers vroeg of zij het redelijk vinden dat er gewoon betaald moet worden voor goede journalistiek. Ja hoor, dat vonden ze heel redelijk.
@FrankPoorthuis
In HP/De Tijd van 5 augustus 2011 hebben wij onder de titel ‘Het secreet achter Johan Cruijff’ een artikel gepubliceerd over Danny Cruijff-Coster. In het artikel uit haar zwager Henny Cruijff onder meer de beschuldiging dat haar vader, Cor Coster, zich tijdens de Tweede Wereldoorlog schuldig zou hebben gemaakt aan collaboratie en oorlogsmisdrijven. Inmiddels is ons
duidelijk geworden dat deze beschuldigingen geen steun vinden in het beschikbare feitenmateriaal en dat zij, anders dan Henny Cruijff in zijn gesprek met ons heeft beweerd, juist niet worden bevestigd door
onderzoeksmateriaal dat kan worden ingezien bij het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie. Henny Cruijff had de beschuldigingen dus niet mogen doen en wij hadden deze niet mogen publiceren.
Frank Poorthuis Hoofdredacteur HP/De Tijd
