Spring naar de content

Hypotheekrenteaftrek aanpakken? Prima. Maar handle with care svp.

De hypotheekrenteaftrek gaat eindelijk op de schop. Dat kan niet anders, nu het kabinet vele miljarden euro’s extra moet bezuinigen. Dat betekent dat de VVD over zijn eigen schaduw heen moet springen. Als de partij van Mark Rutte enig verantwoordelijkheidsbesef heeft, laat ze haar autistische houding inzake ‘het H-woord’ eindelijk varen.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Boudewijn Geels

Het instrument was ooit bedoeld om het bezit van een eigen huis te bevorderen, maar daarvan is nu geen sprake meer, zei VVD-coryfee Ed Nijpels in het tv-programma Jinek op zondag. “Het middel dient het doel niet meer.” Hij vindt daarom dat het onderwerp binnen de VVD bespreekbaar moet worden.

Inderdaad is het aan een buitenlander niet uit te leggen: hoe meer je verdient, hoe meer subsidie je maandelijks van onze minister van Financiën voor je dure huis ontvangt. Zet het mes er dus maar in. In Aerdenhout, Laren en Amsterdam Oud-Zuid kan men doorgaans heus wel een stootje hebben.

Echter, dat geldt niet voor heel veel middeninkomens die in 2006, 2007 of begin 2008 hun eerste huis hebben gekocht. Die stakkers hebben nú al een groot probleem.
Schuldigen:
1.De banken – die altijd gulzig van het systeem profiteerden, vooral via het verkopen van aflossingsvrije hypotheken.
2.De toezichthouders – die de luchtbel niet tijdig durfden door te prikken.
3.De politici – die antennes behoren te hebben voor dingen die niet goed gaan.

Een huis kopen is iets heel anders dan beleggen. Beleggen is een spel waarbij je kunt winnen of verliezen – dat weet je van tevoren. Een huis koop je primair omdat jezelf en je gezin een onderkomen wilt verschaffen.

De losers die op het hoogtepunt van de huizenmarkt zijn ‘ingestapt’, hebben niet zelden een tophypotheek. Ze zijn zo kwetsbaar als wat. Hun huizen zijn inmiddels vaak tienduizenden euro’s minder waard, en zelfs als ze de prijs fors laten zakken staan die huizen vaak lange tijd leeg. De markt ligt nu eenmaal op zijn kont, zoals dat heet. Als ze hun baan verliezen, hetgeen tijdens een recessie zomaar kan gebeuren, zijn ze de klos.

De schuldigen – de banken, de toezichthouders en ‘de politiek’ dus – hebben een zware verantwoordelijkheid om er op een of andere manier voor te zorgen dat hun grootste slachtoffers niet nóg veel dieper in de misère worden gedrukt.

Onderwerpen