Spring naar de content

Ik heb het vermoeden dat alles wat we nu horen over de opleiding journalistiek van de hogeschool Windesheim volkomen waar en juist is

Omdat ik in de krant las dat de opleiding journalistiek van de hogeschool Windesheim te Zwolle ondermaats is bevonden door een panel van de Nederlands-Vlaamse Accreditatieorganisatie (NVAO), ben ik gisteravond for sentimental reasons gaan zoeken naar het diploma dat ik in 1986 van die school heb gekregen. Windesheim heette destijds nog ‘Christelijke Academie voor de Journalistiek’ (CAJ), en was niet, zoals nu, in Zwolle gehuisvest, maar in een voormalige kazerne in het naburige Kampen. Daar stond de opleiding bekend als ‘de journalistenmavo’.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Roelof Bouwman

Was dat niet wat neerbuigend? Ach, wat zal ik zeggen. Voor de meeste docenten en zelfs voor de 27-jarige directeur van de CAJ gold dat ze nauwelijks ouder waren dan de studenten aan wie ze les probeerden te geven. Voorts herinner ik me van geen enkele docent een journalistiek arbeidsverleden dat vérder strekte dan een kortstondig dienstverband bij de Meppeler Courant. Vermeldenswaard is wellicht ook dat het vak gymnastiek een verplicht onderdeel van het lesprogramma vormde. Waarom dat precies was, is me helaas ontschoten.

De grootste grap die ik me uit mijn drie CAJ-jaren herinner, behelsde een stukje van Martin van Amerongen in De Groene Amsterdammer. Daarin verhaalde hij over een bezoek aan Kampen en over een gesprek dat hij daar had gehad met een CAJ-docente. Deze docente had zich tegenover Van Amerongen beklaagd over het niveau van haar studenten en had daarbij aangetekend dat sommige van die studenten zó dom waren dat ze waarschijnlijk niet eens wisten dat De Groene Amsterdammer tijdens de Duitse bezetting was opgericht als een ondergrondse verzetskrant.

Enfin. Toen ik na drie jaar klaar was met studeren en gymmen, had ik een ordner vol aantekeningen en stencils verzameld. Wat een stapel, dacht ik nog – tot ik daarna verkaste naar een universiteit, waar het geen drie jaar maar drie weken duurde voor mijn eerste ordner vol was.

U begrijpt: om al deze redenen heb ik het vermoeden dat alles wat we nu horen en lezen over de opleiding journalistiek van de hogeschool Windesheim volkomen waar en juist is. En dan ga ik nu verder zoeken naar mijn diploma.