Stukjes op de tong
Laten we zeggen dat ik geen Martha Stewart ben. In mijn studententijd duurden de perioden tussen schoonmaakbeurten dan ook zelden korter dan drie maanden. In zo’n periode bleef een nieuwe liefde voor het eerst slapen. Hij had over mijn met kledingbommetjes bezaaide vloer moeten hink-stap-springen naar mijn bed, waar een roze Barbiesprei de lichtgeel uitgeslagen deken net niet helemaal bedekte. De volgende ochtend zag ik hem met toegeknepen ogen naar een vergeten hoekje onder de vensterbank staren. “Er plakt een oud condoom tegen je muur,” stelde hij vast.
Even viel het stil. Toen sloeg hij zijn armen om me heen en zei: “Ik vind jou leuk.” Drie weken later dumpte ik hem, omdat hij zich vaak naakt in kleermakerszit vertoonde. Een hoogst onaantrekkelijke manier van doen.
Och, de schier oneindige rij redenen die bestaan om een prima manexemplaar bij het vuilnis te zetten! Steenkolenengels. Een teveel aan cadeautjes. Een Citroën C1. Een tekort aan cadeautjes. Te lange teennagels. Teennagelgeknip. Frituurvet haar. ‘Sexy’ (lees libidobedervende) sms’jes. “Lekker lapie lapie doen” zeggen bij het naar bed gaan. Te weinig aandacht voor het uiterlijk. Te veel aandacht voor het uiterlijk. Door kuilen rijden als je achterop zit. Over voetbal praten alsof het het Midden-Oostenconflict betreft. Een onderbroek met gaten. Gesnurk. Geslurp. Morgan zeggen als het over Mauro gaat. Het ontkennen van reïncarnatie. Een snotje in zijn neus.
Een opvallend verschil tussen jongvolwassen mannen en vrouwen is de tolerantie die ze hebben voor menselijke imperfecties. Een vriend had eens bijna moeten overgeven toen hij had gezoend met een meisje met ‘losse stukjes op haar tong’. Toch ging hij vrolijk een tweede keer met haar uit. “Ze is gezellig. Misschien heeft ze deze keer beter haar tanden gepoetst,” zei hij monter. Idioot, vond ik. Een vriendin dumpte ooit een flirt omdat hij een pyjama droeg. “Duh,” zei ik.
Waar bij vrouwen de afknapbijl elk moment kan vallen zijn mannen toegeeflijker, vergevingsgezinder als het op onvolkomenheden aankomt, eerder geneigd een oogje dicht te knijpen. Wellicht omdat onbewust meespeelt dat vrouwen als ze willen altijd seks kunnen hebben en mannen niet. Wellicht zijn het de naweeën van een nog vers verleden waarin vrouwen weinig te zeggen hadden over wie hun levensgezel werd en hoe die zich vervolgens gedroeg.
Maar er is hoop voor de heren. Het schijnt dat mensen milder worden met het verstrijken der tijd. Misschien omdat het minder makkelijk kapittelen is met fronsrimpels en een uitgezakte buik. Lev Tolstoj was pas van het het oeverloze gemopper van zijn Sofia af toen de zwaartekracht haar had ingehaald. Angelina wordt niet voor niets milder voor Brad nu de veertig nadert. De tijd heeft een louterend effect. Vanochtend bleef m’n ooglid overeind staan toen ik eraan trok. Stukjes op de tong, dacht ik, ach, hoe erg is dat nou helemaal?
