Spring naar de content

Zoek een man voor je dochter

Westerlingen geloven graag in de romantische liefde, maar Indiërs laten liever hun verstand spreken. Zes goede argumenten voor een gearrangeerd huwelijk. Nummer één: trouwen doe je voor anderen, niet voor jezelf.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

Opleidingsniveau minstens PhD. Bij voorkeur lichte huidskleur. Geen cricketliefhebber. Minimuminkomen een ton.’ De Engelstalige kranten in India hebben speciale kleurenbijlagen met advertenties waarin ouders zoeken naar een geschikte partner voor hun kind, gesorteerd op kaste en regio. De wensen zijn talrijk. Je geeft je kind tenslotte niet aan de eerste de beste weg. Een gearrangeerd huwelijk is in India nog altijd de norm, en niet alleen onder armen of conservatieven. De 28-jarige Ritu is bijvoorbeeld geen van beide. Ze studeerde in Canada en promoveerde in de Verenigde Staten. Nu werkt ze in Delhi bij een groot telecombedrijf. Ze is politiek actief, trekt in de weekenden het land in om moeders over te halen hun dochters nog niet te laten trouwen. Voorlopig wil Ritu dat zelf ook niet. Maar straks, als ze carrière heeft gemaakt, wél. Dan zal ze haar vader vragen om een man voor haar te zoeken. Nee, dat is niet romantisch. Dat vindt ze zelf ook. “Maar hoe romantisch is het om, zwaar teleurgesteld in mannen, nog gauw op internet een echtgenoot te zoeken voor het te laat is om kinderen te krijgen, zoals dat bij jullie gaat?” Voor de duidelijkheid: Ritu mag nee zeggen tegen de kandidaat die haar vader aandraagt. De kans is groot dat ze dat ook een paar keer doet. Het huwelijk dat Ritu zich wenst, is gearrangeerd maar zeker niet gedwongen. Ze heeft haar vader nog meer voorwaarden gesteld. Indiase jongens en meisjes mogen elkaar doorgaans alleen onder begeleiding ontmoeten. Veel stellen hebben elkaar dan ook pas één keer gezien als ze trouwen. Zo wil Ritu het niet. “Ik heb al gezegd dat ik mijn aanstaande minstens minstens drie keer zelf, zonder begeleiding, wil zien voor ik ‘ja’ zeg. Mijn vader is een moderne man; hij is daarmee akkoord gegaan.” Verder wil ze niet dat haar oom zich met het huwelijk bemoeit. “Hij is conservatiever dan mijn vader. Als ik een – in zijn ogen – geschikte man afwijs, zal hij misschien zeggen dat ik de familie te schande maak of dat ik een veel te goede deal laat lopen. Het is beter als hij niet weet met wie we in gesprek zijn.”
Door haar vrijwilligerswerk is Ritu de eerste om toe te geven dat er in haar land ook veel mis is met de manier waarop huwelijken tot stand komen. Neem nu haar leeftijdgenote Ladhika uit een van de dorpen die ze heeft bezocht. Ladhika kijkt weemoedig naar de peuters die in haar dorp achter een bal aanhollen. Ze zou zo graag willen dat er ook in haar huis weer een kleintje was.
Lees het gehele artikel in de HP/De Tijd van deze week.

Onderwerpen