Bijna een jaar lang had Henk Bleker de NRC aan het lijntje
Op pijnlijke wijze kwam vorige week de mediastrategie van politicus Henk Bleker (58) aan het licht. Via een deep throat bij NRC Handelsblad, in de vorm van de 26-jarige parlementair verslaggeefster Barbara Rijlaarsdam, had de CDA-staatssecretaris van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie zich gunstig in de kijker willen spelen, mogelijk om zo het toekomstig leiderschap van zijn kwakkelende partij te kunnen opeisen.
Maar zoals dat gaat bij de politieke manoeuvres van Bleker – denk aan het voetbalbriefje dat hij de uitgeprocedeerde asielzoeker Mauro toeschoof tijdens Pauw & Witteman – bereikte hij opnieuw het tegenovergestelde van wat de bedoeling was.
Bijna een jaar lang was het goed gegaan en had hij de kwaliteitskrant aan het lijntje. Hoofdredacteur Peter Vandermeersch probeerde de tijdsduur van de romance uit alle macht te nuanceren nadat het nieuws vorige week via roddelblad Story was uitgelekt. In het AD zei Vandermeersch dat Rijlaarsdam haar romance reeds ‘in een pril stadium’ bij hem had opgebiecht, waarna hij haar meteen had overgeplaatst.
Maar die biecht kwam pas in juni 2011, terwijl de vonk tussen Bleker en Rijlaarsdam al was overgeslagen tijdens de gesprekken die ze voerden ten behoeve van een profiel van hem, dat op 2 augustus 2010 in de krant verscheen. Zo pril was dat stadium dus niet.
Juni 2011 was trouwens de maand dat Bleker op zijn ranch in Vlagtwedde door een dolle hengst in zijn ballen werd getrapt, terwijl hij een van zijn geliefde Welch pony’s tegen het dier wilde beschermen. De liefdesroes was daarna natuurlijk tijdelijk uitgewerkt, waarna een ontnuchterde Rijlaarsdam maar besloot haar baas op de hoogte te stellen.
Op de Haagse NRC-redactie was het nieuws toen al lang bekend, zo hoorde ik vorige week iemand vertellen. Maar het had toch een hoop inside-informatie opgeleverd. Voor wat hoort wat, zal chef Haagse redactie Herman Staal hebben gedacht.
Dat profiel zelf was natuurlijk behoorlijk klef. ‘Een probleemoplosser met een passie voor pony’s,’ stond er boven het stuk. Bleker was op dat moment interim-partijvoorzitter, hij moest de grote verdeeldheid binnen zijn partij zien op te lossen. Volgens Rijlaarsdam slaagde hij daar uitstekend in. Ze schreef dat hij ‘kordaat’ was en fungeerde als ‘het christen-democratisch geweten’.
Na dat profiel schreef Rijlaarsdam nog twaalf artikelen die in meer of mindere mate handelden om Bleker. Hoewel de puinhoop binnen zijn partij onder voorzitterschap van Bleker alleen maar toenam – kritiek van prominente CDA’ers op regeringsdeelname, gedoe met de clowneske dissidenten Koppejan en Ferrier – bleef de krant hem telkens steunen.
Na het door Bleker georganiseerde partijcongres begin oktober 2010, dat algemeen als een desastreus evenement wordt beschouwd, interviewde Rijlaarsdam hem uitgebreid. Maar liefst 32 procent was tegen samenwerking met de PVV, zo was op het congres gebleken. ‘Stel je voor dat 95 procent voor was geweest,’ tekende Rijlaarsdam op uit Blekers mond. ‘Dan was het risico groot geweest dat we kritiekloos verder waren gegaan.’
In januari 2011 ging Rijlaarsdam met Bleker mee naar een landbouwbeurs in Berlijn, zo bleek uit een zoetsappige reportage, gespeend van elke relevantie, afgedrukt in NRC van 22 januari vorig jaar. In het stuk wordt beschreven hoe Bleker rondslentert over de beurs. “Hij schudt handen, klopt op schouders,” noteert Rijlaarsdam. “En of hij nu op de foto gaat met Frau Antje of een praatje maakt met een worstmaker uit de Duitse deelstaat Hessen, hij blijft opgewekt en enthousiast.”
Helemaal schattig wordt het als Bleker op de dierenafdeling een nakomeling van een van zijn hengsten aantreft. “Met zijn nette, bruinleren schoenen staat hij in de paardenbak, pony nummer 66 in bedwang te houden. ‘Is-ie mooi of is-ie mooi?’ Het is geen vraag.” Als lezer van NRC Handelsblad zou ik graag willen weten of Rijlaarsdam het stuk ‘s avonds in het hotelbed hardop aan Bleker heeft voorgelezen, of ‘s ochtends pas, bij het ontbijt.
