Spring naar de content

‘Hier word ik volwassen’

Leonie Haenchen (18)

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

Komt uit: Hamburg

Is: stagiaire marketing bij G+J Uitgevers in Diemen

‘Met mijn ouders ben ik vijf, zes keer in Amsterdam geweest. De laatste keer, afgelopen zomer, zei ik tegen ze: ‘Hier wil ik wonen.’ Ik vind Amsterdam zo ongelooflijk mooi. Overal waar je kijkt zijn kleine cafés, winkeltjes en van die schattige huizen. De mensen ogen jong, vriendelijk, creatief en relaxed. Ik ben echt fan.

“Toen ik na de zomer klaar was met de middelbare school had ik geen flauw idee wat ik wilde doen. Ik ben in heel veel dingen geïnteresseerd – fotografie, film en media bijvoorbeeld. Maar ik heb nergens specifiek een passie of talent voor. Dus ik dacht: weet je wat, ik ga naar Amsterdam. Ik zit er nu een week, maar ik blijf drie maanden. Ik heb een marketingstageplek gevonden bij een uitgeverij van tijdschriften. “Ik woon in de Rozenstraat, op een kamer van twaalf vierkante meter. Voor het bedrag dat ik betaal, 575 euro, kun je in Berlijn een heel appartement huren. Maar ik wilde per se in het centrum wonen. Het is de eerste keer dat ik echt op mezelf woon. Ik hoop de komende maanden volwassen te worden.

“Tot nu toe vermaak ik me prima in m’n eentje. Ik loop wat rond, bezoek musea en maak foto’s. Op de een of andere manier voelt Amsterdam voor mij niet echt als een grote stad. Dat komt omdat alles zo goed bereikbaar is en iedereen een fiets gebruikt. Ik kom uit Hamburg, dus ik ben wel wat gewend. De coffeeshops? Ach, in Hamburg wordt ook veel geblowd. Het enige verschil is dat het hier legaal is. En wat betreft de Wallen: in Hamburg hebben we de Reeperbahn, daar staan de prostituees gewoon op straat.”Nee, ik voel geen enkele behoefte om in Amsterdam met Duitsers om te gaan. Als ik ze hier zie lopen, dan schaam ik me soms voor ze. Ik herken ze op meters afstand, aan hun kleren en aan de manier waarop ze zich gedragen. Soms zijn ze zo luidruchtig. Dan denk ik: ga weg! Duitsers zijn over het algemeen vriendelijk en beleefd, maar ook erg georganiseerd en serieus. Ze doen wat ze moeten doen. Ze nemen verantwoordelijkheid. Er zijn niet veel Duitsers die dingen doen zonder na te denken over de consequenties.


“Ik heb het gevoel dat de reputatie van Duitsers in de wereld niet erg goed is. In Canada, waar ik vijf maanden heb gewoond, zaten een keer kleine jongens tegenover ons in de bus. Toen ze hoorden dat we Duits waren, lachten ze en riepen: ‘Nazi’s!’ Zonder waarschijnlijk te weten wat ze zeiden. “In Duitsland zijn er ook veel jongeren die weinig kennis van de wereldgeschiedenis hebben, maar iedereen weet wat zich in eigen land heeft afgespeeld. De oorlog is onderdeel van onze cultuur. Er worden nauwelijks grappen over gemaakt, dat doe je gewoon niet. Nee, ik schaam mij niet voor mijn nationaliteit. Ik ben blij dat ik in Duitsland ben opgegroeid. Het onderwijs is er goed en het land is veilig. Ik zeg nu wel grappend: ik blijf in Amsterdam wonen, maar natuurlijk ga ik weer terug. Duitsland is mijn thuis.” |