Spring naar de content

Schildpadpraat

Het grootste compliment voor en de stevigste kritiek op het album Oh, the Good Life van het Duitse duo Talking to Turtles komt samen in een en hetzelfde zinnetje: wat klinkt die plaat enorm Amerikaans! Enerzijds is dat niet gek: het album werd opgenomen in Seattle door de opkomende sterproducer Jonathan Warman, en een aantal songs ontstond zelfs in de studio, waar ook Death Cab for Cutie en The Shins aan het werk waren. Het masteren werd in Omaha gedaan door Doug Van Sloun, de man die zich ook over het werk van de Amerikaanse indierockband Bright Eyes ontfermde.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

Talking to Turtles heeft dan ook de grootste overeenkomst met Bright Eyes: het timbre en de bibberige manier van zingen van Talking to Turtles-zanger Florian Sievers lijkt soms als twee druppels water op de vocalen van Conor Oberst van Bright Eyes. En het kinderlijke, niet altijd even vaste tweede stemmetje van Claudia Göhler roept weer herinneringen op aan Régine Chassagne van de Canadese band Arcade Fire. De kritiek luidt dan ook dat het Duitse duo de ziel wel héél erg aan de Amerikaanse duivel heeft verkocht.

Toch is Oh, the Good Life een sfeervolle en intieme plaat geworden. Ontwapenend, dat is het woord. Tien kleine liedjes waarin de twee muzikanten zich onbevangen opstellen. Misschien wel zoals kinderen soms met hun schildpad praten.