Partijdemocratie; SP onder vuur
Het is een gulden regel in de verhouding tussen politiek en journalistiek: wanneer een politicus het momentum te pakken heeft gaan de media ook de negatieve kanten van zijn of haar partij belichten. Nu is de SP dus aan de beurt. Er schort wat aan de partijdemocratie.
‘De rode tomaat is rot’ kopt dagblad De Pers hedenochtend. Het artikel is geschreven door een oud-SP’er turned journalist, maar de kritiek is bekend. Volgens Gerrit Voerman, hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Groningen en SP-kenner, loopt de SP tegen een nieuw probleem aan. “De bestuursverantwoordelijkheid wringt met het populisme”, zegt hij tegen De Pers. “En de partij is niet zo democratisch. Er is een hiërarchische partijcultuur met een groot overwicht voor de partijtop. De partij is niet meer uitgesproken sektarisch, maar omgaan met afwijkende opvattingen gaat nog altijd niet even makkelijk.”
In nog geen twee weken tijd stapten twee SP-Statenleden op in Brabant, in het Friese Leeuwarden zei het volledige partijbestuur de partij vaarwel. Een vergelijking met de PVV ligt op de loer. Ook daar stappen verkozen politici de laatste tijd veelvuldig op. Soms door eigen toedoen (de kwestie-Bosman, de ‘pornobaron-affaire’) maar ook omdat de politicus in kwestie zich niet in de partijlijn kan vinden en zich niet gehoord weet. Enfin, het artikel in De Pers leest u hier: “Ik ben jaren lid geweest met idee dat je van binnenuit dingen kon veranderen. Maar nu moet ik constateren dat het niet lukt. Veel meer mensen binnen de SP lopen tegen dezelfde dingen aan.”
De kritiek is overigens niet nieuw. Ook in het verleden draaiden SP-politici de partij de rug toe met dezelfde argumenten: we worden niet gehoord en hebben weinig of geen invloed. SP-Kamerlid Ronald van Raak pareerde die kritiek al eens in 2007 nadat een SP-senator in opstand kwam. “De SP is geen uitzendbureau voor politici, maar een beweging die mensen wil betrekken bij de politiek. In de partij is plaats voor veel ambities, maar niet voor louter eigenbelang.”
