Blekers lente
‘Er is niks erotischer dan een ministeriële conferentie, u heeft geen idee van wat daar gebeurt.” Het is Hans Hillen die dit tegen mij zegt. Hans Hillen! Met een besmuikt lachje en licht beslagen brillenglaasjes loopt hij richting ministerraad. “Als ík met mijn vrouw ergens heen ga, draait het niet om wáár dat is, maar wat we er dóen. Spannend hè?” klapt Uri Rosenthal er wenkbrauwen bewegend overheen. Staatssecretaris Henk Bleker is op dat moment met zijn nieuwe, 32 jaar jongere vriendin, NRC-journaliste Barbara Rijlaarsdam, op werkbezoek bij de Berlijnse landbouwbeurs Die Grüne Woche. Is dát nou een romantisch stedentripje, was onder meer mijn vraag aan ministers en staatssecretarissen. Ook Maxime Verhagen, Gerd Leers, en zelfs Ben Knapen kwamen met broeierige antwoorden. Licht gechoqueerd door de onversneden koketterie bleef ik achter.
Bleker heeft met zijn amourette iets losgemaakt. Vooreerst in zichzelf. De waterige oogjes, het onhandige gevoel voor humor, de loze gebaren naar jongens die het land dreigen te worden uitgezet, de Napoleon-achtige houterigheid, hij lijkt ervan verlost. Zijn blik is speels geworden, zijn woorden krachtig, zijn gang verend. Hield hij zich eerder onledig met marginale rariteiten als animal cops, nu spreekt hij met vertrouwen over een mogelijk CDA-partijleiderschap. De seks die hem ineens aankleeft – en die is niet ongepast en maakt hem evenmin chantabel – doet hem goed. En zoals dat in de politiek gaat met wat succesvol blijkt, volgt overig Den Haag komt in het kielzog. Zij het in repliek (“Eindelijk iets groens waar Bleker wel van houdt” – PvdA’er Sharon Dijksma), in onderlinge grapjes over zijn liefde voor pony’s in combinatie met haar achternaam, in publieke ontboezemingen op het amoureuze vlak.
Maar Bleker heeft, en Barbara met hem, ook mij en andere vrouwen geraakt met hun onwaarschijnlijke liaison. In de met-wie-zou-jijgesprekken is de aandacht verschoven van Hollywoodhunks naar volksvertegenwoordigers. Martijn van Dam, Mark Rutte, Tofik Dibi, Boris van der Ham – als hij van vrouwen hield – zijn namen die vaak vallen.
Er rijst een spannend vermoeden: dat juist achter de grijze muizen, de ogenschijnlijk onaantrekkelijke figuren, een wereld schuilgaat die het ontdekken waard is. Barbara is niet lelijk, en ook niet dom. Bleker is geen begiftigd politicus, erudiete allesweter of bijzonder charmante man. Er moet iets anders zijn dat haar heeft verleid, en dat prikkelt de fantasie. “Ik denk dat Maxime Verhagen stiekem een beest is in bed,” hoorde ik onlangs een meisje zeggen in de kroeg. “Nee joh, Geert Wilders, die gaat vast echt los! Of die saaie chef van onze HR-afdeling!” riep haar vriendin extatisch. Bleker heeft een lans gebroken voor de sexappeal van mannen die je niet snel zou willen. Aan hem om de hype nu levend te houden. Eén tip: zwarte minizwembroekjes werken niet.
