H@#$&*$%-aftrek
U zou onze dinsdagochtendvergadering eens moeten bijwonen. Hier op de redactie, bedoel ik. Niet dat we u er echt graag bij hebben. Maar bij wijze van spreken. Opdat u kon zien hoe wij dit blad maken, hoe veel wij van dit vak houden en ook hoe we kunnen ouwehoeren, balen van onze miskleunen en genieten van onze kleine successen. Net als u en uw collega’s, daar buiten in de boze wereld.
Wij doen ook niets onder voor u daarbuiten in het klagen en steunen over de televisie, de jengelende kinderen en de regering. Ik noem maar even een paar weerkerende klachten bij de koffiemachine. Daar halen we vaak zelfs de onderwerpen uit voor onze coververhalen. Wat ons ergert of aanstaat, zal u ongetwijfeld ook raken.
En wij hebben dus ook etages, huizen en de zorgen die je daar over kunt hebben. Moet hebben, wil je een beetje meetellen. Zo voerden we onlangs weer eens een heftige discussie, die bij de koffie was begonnen en automatisch naar de vergadertafel werd verlegd, over het H-woord, aflossingsvrije sommen, overbruggingskredieten et cetera. Het ging er als altijd stevig aan toe, maar grappig genoeg werd er niet alleen zorgelijk gezucht en gesteund. Een redelijk aantal redacteuren bleek dat huizengejeremieer redelijk beu te zijn. Soms ondanks een eigen wegsmeltend stenenkapitaal, soms omdat ze door de situatie op de woningmarkt niet eens in staat zijn een koophuis aan te schaffen, dat niet willen of gewoon doodgelukkig zitten te zijn in hun huurhuis.
Ik keek op zeker moment de tafel rond en concludeerde dat het buiten, bij u, waarschijnlijk niet veel anders zou toegaan. “Misschien is het een idee om, geheel in de HP-traditie, eens onze eigen verhalen op papier te zetten,” stelde ik voor. Enfin, vandaar het coververhaal dat wij u deze week brengen.
Dan heb ik nog een mededeling van huishoudelijke aard: u treft vandaag in HP/De Tijd de laatste column van Dirk-Jan van Baar aan. Onder dankzegging voor de vele jaren dat hij voor ons het buitenland heeft beschouwd.
[email protected] @FrankPoorthuis
