Spring naar de content

Ad Fransen

Ad Fransen (Nijmegen, 1955) is schrijver. Hij publiceerde onder meer over W.F. Hermans en Reve. Het meisje met de mooiste heupen is zijn tweede roman.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

Wat is uw huidige gemoedstoestand?

Die schommelt tussen nervositeit en gelatenheid. Na zes jaar kom ik weer met een boek over mezelf. Ik ben nerveus voor de ontvangst, anderzijds ben ik gelaten omdat ik er toch niets meer aan kan veranderen.

Aan wie ergert u zich?

Aan mental coaches. Types die wel even weten hoe je in zeven stappen succesvol wordt. Ze maken misbruik van andermans zwakte.

Wie zijn uw helden?

Brigitte Bardot, omdat ze op het toppunt van haar schoonheid is gestopt. En Leonard Cohen. Op zijn 77ste telt hij nog steeds mee en brengt hij zijn liedjes vol passie.

Lijkt u op uw moeder?

Jammer genoeg niet zo. Zij was onbaatzuchtig en kon zich goed in anderen verplaatsen. Ik ben daarvoor te wantrouwig. Ze was een lief moedertje, en snel tevreden. Ik niet. Een half jaar geleden is ze gestorven.

Wat is uw grootste angst?

Het schrikbeeld van de alleenstaande man zonder kinderen, die uiteindelijk in zijn flatje wordt aangetroffen door de buren die vonden dat het zo begon te stinken.

Wat is uw definitie van geluk?

Dat zit ‘m altijd in de herinnering aan een moment waarvan je denkt dat je toen gelukkig was.

Bent u monogaam?

Niet altijd geweest. Mijn langste relatie duurde tien jaar, maar na drie jaar krijg ik altijd de kriebels. Overspel is vermoeiend. Je moet steeds liegen omdat je de ander niet wilt kwetsen.

Wat zijn uw dagdromen?

Dat mijn nieuwe boek een bescheiden bestseller wordt. Dan heb ik de afgelopen tweeënhalf jaar niet voor niets gewerkt en kan ik voorlopig weer verder aan een volgend boek.


Hoe moedig bent u?

Ik loop niet weg voor situaties. Ik zag eens hoe een zakkenroller een oud vrouwtje wilde bestelen. Met mijn paraplu prikte ik in zijn rug om te zorgen dat hij ophield. Een meter verderop stond een rechercheur die het ook had gezien. Die tikte op mijn schouder en zei: ‘Niet meer doen hè, dat is óns werk!’

Waar schaamt u zich voor?

Om verzorgd te worden als ik ziek ben. Ik wil niet dat mensen mij zwak zien.

Wanneer heeft u voor het laatst gehuild?

Vorige week. Buiten. Ik kwam terug van een herdenkingsBijeenkomst voor een vriendin die op de fiets is doodgereden.

Lijkt u op uw vrienden?

Liever niet. Ik heb een vriend met een eigen bedrijf die ontzettend energiek is. Een ander is kunstschilder en altijd vrolijk. Ik kies ze uit op hun complementaire eigenschappen. Ik heb een cynische, donkere kijk op het leven. Dan is het fijn om vrienden te hebben die me aan het lachen kunnen maken.

Als u iets aan uzelf zou kunnen veranderen, wat zou dat dan zijn?

Mijn buikje mag weg en daar werk ik hard aan in de sportschool. Innerlijk zou ik best wat buigzamer mogen zijn. Als ik iets hoor wat mij niet bevalt, moet ik commentaar leveren.

Wie is uw grootste liefde?

Had ik dat romantische ideaalbeeld van vroeger nog maar. Ik weet zeker dat er geen grote liefde meer komt. Maar ik kan het goed met mezelf vinden.

Wat is uw grootste ondeugd?

Drugs en alcohol. Ik ben van beide verlost, maar mijn aanleg tot verslaving blijft mijn achilleshiel.

Van wie heeft u het meest geleerd?

Van mensen die mij hebben tegengewerkt.


Bent u aantrekkelijk?

Doorsnee aantrekkelijk. Wel kijk ik steeds vaker in de spiegel om te zien of het verval niet definitief is toegeslagen. Ik ben een lieve jongen, maar vrouwen denken vaak dat ik een beetje slecht en ondeugend ben. Dat vinden ze wel spannend.

Hoe ontspant u zich?

Met slaappillen. Ontspannen vind ik het moeilijkste in het leven dat er is.

Wat is uw dierbaarste bezit?

De cassettebandjes met de stem van mijn overleden vader. Omdat ik een boek over hem wilde schrijven, heb ik hem eens geïnterviewd.

Wat is uw grootste prestatie?

Dat het me nu in ruim twee jaar tijd toch is gelukt om een coherent boek te schrijven.

Wat is uw grootste mislukking?

Vijf jaar geleden dacht ik het als cabaretier te kunnen proberen. Ik was rond oud en nieuw uitgenodigd in een zaaltje in Heerlen. Ze dachten dat ik kwam voorlezen uit eigen werk. Ik had een maand vrij genomen om te werken aan die eerste conference. Mijn ouders en broer zaten ook in de zaal. Na een half uur lachte er nog niemand. Het was een lijdensweg.

Gelooft u in God?

Het kost mij moeite om mensen serieus te nemen die wel in God geloven.

Wanneer was u het gelukkigst?

De periode voor mijn twaalfde toen school mijn enige verplichting was.

Wie hoopt u nooit meer terug te zien?

Mensen die denken dat ik hen als mijn vijand beschouw. Zij moeten dat maar snel uit hun hoofd zetten.

Welk leed heeft u anderen berokkend?

Ik loop weleens uit relaties weg zonder een duidelijke verklaring te geven. Ik heb een grillige natuur en breek mooie dingen soms te snel af.


Wat is de beste plek om te wonen?

De Amsterdamse grachtengordel.

Wat is uw devies?

We zullen wel zien.

Onderwerpen