De Nieuwe Literaire Loterij

De uitreiking van de BNG Nieuwe Literatuurprijs 2011 was dermate geanimeerd dat driekwart van de gasten met zachte drang door het personeel van de Amsterdamse Stadsschouwburg richting uitgang moest worden gedirigeerd. Maar laten we bij het begin beginnen.

Literair agent Paul Sebes haalde indertijd een sponsor binnen die belangstelling heeft voor Nederlandse literatuur en die daarbij ook nog voldoende in de slappe was zit. Het Cultuurfonds van de Bank Nederlandse Gemeenten stelt een jaarlijkse geldprijs van vijftien mille beschikbaar, plus een sculptuur, en tekent aan het eind van de avond ongezien de drankrekening. Kom er eens om. Plus de bonus: ze leveren elk jaar een burgemeester om de prijs uit te reiken, want alle gemeenten van Nederland zijn verplicht rekeninghouder. Het Dickerdackje van dienst was dit jaar Mirjam Salet, burgemeester van Spijkenisse.

Het was Jan van Mersbergen die de vijftien ruggen meesleepte met zijn boek Naar de overkant van de nacht, over een Maarten ‘t Hart-achtig type dat het carnaval van Venlo bezoekt. Iemand in wie je makkelijk de schrijver zelf zou herkennen, die rond die tijd ook altijd die negorij bezoekt. Maar non-fictie is het nieuwe fictie, weten we sinds Nico Dijkshoorn, Ad Fransen en Gerard Koolschijn.

Het was voor Van Mersbergen, die op de foto ook nog een dolenthousiaste Eva Cossée te verwerken krijgt, zijn vierde gooi naar de prijs, want vanaf 2005 was hij, telkens om het jaar, genomineerd.

Statistisch gezien had Nieuwe Revu-journalist Henk van Straten een dubbele kans, want hij dong als enige mee met twee boeken: Superlul en Salvador, die op dezelfde dag waren uitgebracht. Twee lootjes, en dan toch twee nieten – dan helpt alleen de troost van Freddy. Toen het barpersoneel tijdelijk zonder bier zat, omdat er vat moest worden gehaald, laafde Henk alvast zijn collega’s met een privésixpack. Onder wie Nieuwe Revu-hoofdredacteur Willem Uylenbroek, die via Twitter lucht gaf aan zijn teleurstelling over de presentator van de avond. “Zit bij de BNG-prijsuitreiking. De prijs voor de meest ongeïnformeerde onbenullige presentator is al bekend: @JelleBC.” Daarmee bedoelde Uylenbroek de Ruslandkenner Jelle Brandt Corstius, die opnieuw een sinecure via een familielid had verworven – in dit geval via de aangetrouwde Hanneke Groenteman, die het klusje tot voor enige jaren klaarde.

Voor de liefhebbers van het loterijwezen zij verklaard dat ook uitgeverij Prometheus een grotere kans had om aan het eind van de avond een gelauwerd auteur rijker te zijn. Miquel Bulnes had het dikste boek geschreven, maar de jury bekroonde dit jaar uitgerekend het dunste werkje. En David Pefko was met zijn boek als enige genomineerd voor de Gouden Boekuil. Maar dat is in België, dacht de jury vermoedelijk, en dus wonnen de overpeinzingen van een gereformeerde carnavalbezoeker in de stad van Geert Wilders. Drie oer-Nederlandse conflicten in één thema, dat gaf de doorslag. Feitelijk waren alleen de overgebleven Maartje Wortel en Anne-Gine Goemans kansloos.